her zaman kilitliydi. Yaln›z her sekiz günde bir, rahiplerden bi-
ri ona yiyecek götürüyordu. Bir gün Rames, rahibin timsaha
yiyecek götürmekten döndü¤ünü gördü. Rahip anahtar› cebi-
ne koymak için, elini arkas›na att›; fakat anahtar cebin a¤z›n-
dan girmeyerek yere kayd›. Rahipse onun düfltü¤ünü fark et-
medi.
Rames anahtar› ald› ve Prenses’i bularak flöyle dedi:
– Sabah Y›ld›z›, bu akflam okuldan döndü¤ümde, havuz-
daki timsaha bakmaya gidebiliriz. ‹flte, anahtar bende. Rahip
onu yitirdi¤ini bilmiyor.
Neter Tua buna çok sevindi, çünkü timsah› görmek isti-
yordu. Akflamleyin çocuk okuldan koflarak döndü. Timsaha
vermek için bir güvercin getiriyordu. Ama Neter Tua’y› de¤ifl-
mifl buldu. O:
– Timsah› görmeye gitmek istemiyorum, dedi.
– Niçin? Kimse bilmeyecek ki!...
– Benim Ka yan›mdayd›, bunu yapman›n kötü bir fley ol-
du¤unu, tehlikeye girece¤imizi söyledi.
– Ah, lânet olsun senin Ka’na! Ka’n› göster, onunla konu-
flaca¤›m.
Rames k›zm›flt›, ona inan›lmayaca¤›n›, güvercin için b›ça-
¤›n› verdi¤ini, bir b›ça¤›n birçok güvercinden de¤erli oldu¤u-
nu söyledi.
Böylece iki çocuk bahçenin a¤açlar› aras›ndan duvar›n di-
bine vard›lar ve kap›ya dek duvar boyunca kayd›lar. Rames
anahtar› kilide sokup çevirdi. Kap›y› az›c›k aç›p girdiler.
28
