MÖ 1620-1590 yılları arasında I. Murşil döne-
minde Kizuvatna Krallığı, Hitit egemenliğine
girdiyse de Murşil’in ölümünden sonra bağım-
sızlığını yeniden kazandı. MÖ 1200’de Ege göç
kavimlerinin akınlarıyla Hitit İmparatorluğu’nun
ve Kizuvatna Krallığı’nın yıkılmasından sonra
Mersin’de Kue Krallığı kuruldu. Kue Krallığı kimi
kez Asur, kimi kez de Urartu egemenliğine gir-
dikten sonra MÖ 612’de doğudan gelen Medler
tarafından yıkıldı. MÖ 6. yüzyılda İran’da büyük
bir imparatorluk kuran Persler, MÖ 546’da Lid-
yalıları yenerek Ege kıyılarına dek tüm Anadolu’yu
ele geçirdiler. Mersin’i de kapsayan Kilikya’da
Pers egemenliği MÖ 4. yüzyıla dek sürdü. MÖ
334’te Makedonya kralı İskender Anadolu’ya ge-
lerek Pers egemenliğine son verdi. Büyük İsken-
der’in ölümünün ardından komutanlarından
Selefkos bugünkü Silifke yakınlarında Seleukeia
kentini kurdu. Sonradan Selefkiler Devleti’ni ku-
racak olan Selefkos döneminde yöre önemli bir
ticaret merkezi durumuna geldi. Selefkiler döne-
minde Mersin, Adana, Hatay ve çevrelerindeki
kentler, Ortadoğu ile Akdeniz arasındaki ticaret
yolları üzerinde yer aldığından hızla gelişti. MÖ
50’de Silifke, Anamur gibi Kilikya kentleri Roma-
lıların eline geçti. MS 395’te Roma İmparator-
luğu’nun ikiye ayrılmasından sonra Bizans
sınırları içinde kaldı. 7. yüzyıldan sonra yöre sık
sık Bizans ile Müslüman Araplar arasındaki ça-
tışmalara sahne oldu. Emeviler ve Abbasiler dö-
neminde Müslüman Araplar ile Bizans arasında
birkaç kez el değiştirdi. 1071 Malazgirt Savaşı’nın
ardından küçük Asya’ya yayılan Selçuklular,
1082’de Mersin’i ele geçirdiler. Moğol akınları
sonucu Selçuklu devletinin ortadan kalkmasıyla
Mersin’in güneyi Ramazanoğulları, kuzeyi Kara-
manoğulları beyliklerinin egemenliği altına girdi.
1516’da I. Selim (Yavuz) tarafından Osmanlı top-
raklarına katıldı. 19. yüzyılda Adana ve Mersin
yöresinin en önemli siyasal olayı, Kavalalı Meh-
met Ali Paşa’nın oğlu İbrahim Paşa’nın yöreyi
işgal etmesidir (1832). Yöreyi yaklaşık 8 yıl ba-
ğımsız bir eyalet olarak yöneten İbrahim Paşa
bölgenin toplumsal ve ekonomik yapısında kimi
olumlu değişiklikler yaptı. Pamuk ekimine ağırlık
verdi, arpa ve şeker pancarı ekimini başlattı. Son-
raki yıllarda bu girişimlerin Fırka-i İslahiyye ta-
rafından da sürdürülmesiyle kentin bugünkü
ekonomik yapısının temelleri atılmış oldu. Mer-
sin, Mondros Mütarekesi’nin ardından, işgal-
lerden en fazla etkilenen illerden biri oldu. 17
Aralık 1918’de Fransızların işgaline uğradı. 19
Aralık 1918’de de Fransızlar Tarsus’a girdiler.
Bu arada İngiliz kuvvetleri de Mersin’e çıktı.
Yaklaşık bir yıl kadar süren bu ikili işgal so-
nunda İngilizler kenti terk etti. Bu sırada Sivas
Kongresi’nde alınan kararların bir sonucu ola-
rak Mersin Kuvayımilliye’si kuruldu. Mersin
yöresindeki Müdafaa-i Hukuk örgütlenmesine
koşut olarak Gönüllü Müfreze adı altında silahlı
bir direniş birliği kuruldu. Bu örgütler üç yıllık
işgal sırasında Fransız birliklerine sürekli bas-
kınlar düzenlediler. Sonunda yörede tutunama-
yacaklarını anlayan Fransızlar, 20 Aralık 1921
Ankara Antlaşması’nın hükümlerine uyarak
Mersin ve Güney Anadolu’dan çekildiler.
306
AKDENİZ
Mersin il merkezini oluşturan merkez ilçe-
lerden biridir. Mersin Büyükşehir Belediye-
si'ne bağlı olan ilçenin kuzeyinde Toroslar,
güney batısında Yenişehir, doğusunda ise
Tarsus ilçeleri yer alır. 22 Mart 2008 tari-
hinde Büyükşehir belediyesi sınırları içinde
ilçelerin kurulması ile ilgili çıkan Kanunla,
kurulan 4 ilçeden biri olan Akdeniz, Adana-
lıoğlu, Huzurkent, Yenitaşkent, Karacailyas
ve Kazanlı gibi beldeler’in katılımıyla ku-
ruldu. Bu arada alt belediye olarak Akdeniz
Belediyesi’ne bağlı mahalleler, Akdeniz il-
çesinin doğal sınırları içinde kaldı. İlçede
Mersin Limanı, Mersin Serbest Bölgesi, Şe-
hirler Arası Otobüs Terminali, Atatürk Parkı
ve Türkiye'nin en büyük gökdelenlerinden
olan 52 katlı Mertim Kulesi bulunmaktadır.
Nüfusu: 283.011 (2008)
ANAMUR
Mersin iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. Batıda Antalya, kuzeyde Karaman
illeri, kuzeydoğuda Gülnar, doğuda Bozyazı
ilçeleri, güneyde de Akdeniz'le çevrilidir.
İlçe toprakları, kıyıdaki dar ova şeridi dı-
şında engebelidir. Kıyı ovalarının hemen ar-
kasında Toros Dağları yükselir. Kıyıda,
Anamur Çayı’nın getirdiği alüvyonlu toprak-
lardan meydana gelen Anamur Ovası yer
alır. Bu ovanın arkasından yükselen Tepeli
Platosu, ovayı soğuklardan korur. İlçe,
muzun Türkiye'de Alanya ve Erdemli'nin dı-
şında yetiştiği tek yerdir. Muzun yanı sıra
portakal, limon, pamuk ve yer fıstığı yetişti-
rilir. Denize kıyısı olan ilçede balıkçılık ge-
lişmemiştir. İlk çağlardaki adı “Anemurion”
olan kente ait antik Anemurion kalıntıları, il-
çenin 6 km güneyindedir.
Nüfusu: 63.011 (2008)
AYDINCIK
Mersin iline bağlı ilçe. Aydıncık ilçesi batıda
Bozyazı, kuzey ve batıda Gülnar ilçeleri, gü-
neyde de Akdeniz ile çevrilidir.
İlçe topraklan Taşeli Platosu’nun orta kesi-
minde yer alır. Kıyıdaki Aydıncık Ovası
önemli bir tarım alanıdır. Temel ekonomik
etkinlik bitkisel üretimdir. İlçede yaygın ola-
rak seracılık yapılır ve çok miktarda sebze
yetiştirilir. Kıyı kesiminin turizm potansiyeli
yüksektir. Önceden Gülnar'a bağlı bir bucak
olan Aydıncık 1987'de ilçe yapıldı. Eski adı
Gilindire olan Aydıncık kasabasının beledi-
yesi 1972'de kurulmuştu. Kasaba Akdeniz
kıyısındadır. Mersin'i Anamur üzerinden
Antalya'ya bağlayan D-400 kara yolu bura-
dan geçer. Aydıncık bu yolla il merkezi Mer-
sin'e 153 km uzaklıktadır.
Nüfus: 11.632 (2008)
BOZYAZI
Mersin iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. Anamur’un 13 km doğusunda,
Antalya-Mersin kara yolu üzerindedir. İlçe
toprakları, dar kıyı ovası ve ardından yükse-
len dağlardan meydana gelir. Başlıca akar-
suyu Bakırçay’dır. Ekonomisi tarıma
dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri muz, porta-
kal, limon, pamuk, susam ve turfanda seb-
zedir. Yüksek kesimlerde hayvancılık, baş-
lıca geçim kaynağıdır. Anamur ilçesine bağlı
belediyesi olan köyken 9 Mayıs 1990’da
3644 sayılı Kanunla ilçe olmuş, belediyesi
1966’da kurulmuştur.
Nüfusu: 26.336 (2008)
ÇAMLIYAYLA
(Eski adı: Namrun), Mersin iline bağlı ilçe,
bu ilçenin merkezi olan kent. Tarsus’un 63
km kuzeybatısındadır. İlçe toprakları dağlık-
tır. Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalı-
dır. Evlerde dokumacılık gelişmiştir.
Tarsus’a bağlı bir bucakken 9 Mayıs
1990’da 3644 sayılı Kanunla ilçe olmuş, be-
lediyesi 1955’te kurulmuştur.
Nüfusu: 10.558 (2008)
ERDEMLİ
Mersin iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. Silifke-Mersin kara yolu üzerinde,
Akdeniz’e açılan bölgede, Sorgun Çayı’nın
batı kenarında kurulmuştur. İlçe toprakları,
dar kıyı ovası ve hemen bunun ardından
uzanan dağlardan meydana gelir. Kıyıya pa-
ralel olarak uzanan Bolkar Dağları, yer yer
sedir ormanlarıyla kaplı olup akarsu vadile-
riyle parçalanmıştır. En önemli akarsuları,
Sorgun ve Limonlu çaylarıdır. Ekonomisi
tarıma dayalıdır. Kıyılarda turfanda sebzeci-
lik yapılır. Rüzgâr olmayan kesimlerde muz
yetiştirilir. Turunçgil bahçelerinin büyük
kısmı limonluktur. İç kesimlerde buğday ve
arpa yetiştirilir. Dağlık bölgelerde hayvan-
cılık, kıyı kesimlerinde balıkçılık yapılır.
MERSİN’İN İLÇELERİ
