Tom, ertesi sabah önemli bir fley konuflaca¤›n› söyleyerek
Huck’u ›ss›z bir yere götürdü. Huck, onun bafl›ndan geçenleri,
dul han›mla Welshman babadan ö¤renmiflti. Tom, onlara an-
latmad›¤› fleyler oldu¤unu söyleyince, yüzünde umutsuz bir
ifade belirdi.
— Han›n iki numaral› odas›nda içkiden baflka bir fley ç›k-
mad›. Galiba hazineyi bulamayaca¤›z.
— Hazine handa de¤ildi ki Huck; ma¤aradayd›!
— Do¤ru mu söylüyorsun?
— Evet! Benimle oraya gelip paray› ç›karmama yard›m
eder misin?
— Ne zaman gidece¤iz?
— ‹stersen hemen flimdi!
— Henüz iyileflmedim, ama yine de denerim.
— Asl›nda oraya gitmek için sekiz kilometre yürümemiz
gerekiyor, ama ben kestirme bir yol biliyorum. Seni kay›kla
götürece¤im.
— Öyleyse hemen yola ç›kal›m.
— Biraz yiyecek, torba ve uçurtma ipi almal›y›z.
Köyde olmad›¤›n› ö¤rendikleri birinin kay›¤›n› alarak yola
ç›kt›lar. Gidecekleri yere vard›klar›nda Tom;
— Geldik. Burada hep birbirine benzeyen çal›lar var. fiu
toprak kaymas› olan yeri görüyor musun? Beyaz iflareti ora-
ya ben koydum, dedi.
Birlikte k›y›ya ç›kt›lar. Tom devam etti.
— ‹flte buras›.
Çocuklar, delikten içeri girdiler. Sa¤lam bir yere ba¤la-
89
