Yeniden yürümeye bafllad›lar. Tutumlu davranmak gerek-
ti¤ini düflünüp mumlardan birini söndürdüler. Bir süre sonra
dinlenmek için oturduklar›nda, Becky uyuklamaya bafllad›.
Kendilerini biraz daha dinlenmifl hissettiklerinde aya¤a kal-
k›p el ele tutuflarak yürümeyi sürdürdüler. Ma¤araya gire-
li kaç gün oldu¤unu bilmiyorlard›. Tom, su sesini dinleyerek yü-
rümenin do¤ru olaca¤›n› söyledi. Böylece biraz yürüdükten
sonra küçük bir akarsuyun k›y›s›na vard›lar. Becky, çok ac›kt›-
¤›n› söyledi. Tom, cebinden bir parça kek ç›kard›. Keki bölüfl-
tüler. Tom;
— Burada kalmal›y›z. Hiç olmazsa içecek su var. Çünkü
mumumuz bitti, dedi.
Becky, gece boyunca a¤lad›. Bu kez Tom’un avutma ça-
balar› da ifle yaramam›flt›. Becky;
— Bizi aramaya ç›km›fllard›r, de¤il mi, diye sordu.
— fiu anda ar›yorlard›r san›r›m.
Tom, pay›na düflen keki yememiflti. Ac›k›nca onu da bölüfl-
tüler. Ama bu, daha fazla ac›kmalar›na neden oldu. Tom, bir-
den kulak kesildi.
— Dikkat! Duydun mu?
Uzaktan hafifçe gelen sesi dinlediler. Tom, Becky’nin elin-
den tutup sesin geldi¤i yöne ilerledi. Ses, bu kez daha yak›n-
dan geliyordu.
— Bizi ar›yorlar! Kurtulduk Becky!
Ama, az sonra uzaklaflan sesler sonunda duyulmaz oldu.
Tom’un bütün gücüyle ba¤›rmas› da ifle yaramad›.
Suyun yan›na geri dönüp uyumaya çal›flt›lar. Uyand›klar›n-
84
