Herkes derin bir soluk alm›fl, rahatlam›flt›. Baz› kad›nlar a¤-
l›yor, baz›lar› da öfkeyle Gessler’e yumruk sall›yorlard›.
Gessler bir kez daha yenildi¤ini sezmiflti. Öfkeyle dudakla-
r›n› ›s›rd›. O Wilhelm Tell’in böyle büyük bir baflar› kazanma-
s›n› istememiflti. Bu olayla, köylülere bir önder, kendisine de
yeni bir düflman kazand›rd›¤›n› biliyordu. Ancak hoflnutsuzlu-
¤unu belli etmedi. Tell’e yaklaflarak onu kutlad›.
— Kutlar›m seni Wilhelm Tell. Usta niflanc›ym›fls›n gerçek-
ten.
Wilhelm Tell onu duyacak durumda de¤ildi. Elma parça-
land›ktan sonra, koflup kendisine sar›lan o¤lu Walter’i öpüp
kokluyor, gö¤süne bast›r›yordu.
Werner ve Walter Fürst, yanlar›na geldiler ve onlar› al›p
götürmek istediler.
— Haydi gidelim Tell. Art›k serbestçe evinize dönebilirsi-
niz, dedi Werner.
Gessler onlar› engelledi.
— Durun, daha gidemezsiniz. Tell’e soracaklar›m var.
— Buyrun efendim.
— Biraz önce, ok seçerken üzerine bir ok saklad›n. Ben bu-
nu gördüm. fiimdi söyle bana, o oku ne yapacakt›n.
— Efendim, bu at›flta hep yap›l›r.
— Hay›r Tell. Bu sözüne inanm›yorum. Bana aç›k yürekle ve
korkusuzca do¤ruyu söyle. Hayat›n›n kurtuldu¤unu biliyorsun,
bana güven. ‹kinci oku niçin seçtin?
— Peki efendim. Mademki siz yaflam›m›n kurtuldu¤unu söy-
lüyorsunuz, ben de size gerçe¤i söyleyece¤im.
Wilhelm Tell, giysisinin alt›na gizledi¤i oku ç›kard› ve kor-
kunç bir bak›flla Gessler’e bakt›. Sonra kararl› bir sesle ko-
nufltu.
57
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 57
