man›n anlams›z oldu¤unu anlam›flt›. Aya¤a kalkt›, karar-
l› bir sesle;
— Efendimiz, az önce, yaflam›m› bir koflulla ba¤›fllad›¤›n›-
z› söylemifltiniz. Ben bu ba¤›fltan vazgeçiyorum. ‹stiyorsan›z
beni öldürün, ama o¤lum eve gitsin, dedi.
Bu kez Walter Fürst, Gessler’in ayaklar›na kapanarak is-
te¤inden vazgeçmesini diledi. Ama Gessler ac›mas›zl›¤›n›
sürdürüyordu. Küçük Walter, bir babas›na bir dedesine bakt›.
Yafl›ndan umulmayacak derecede öfkeli konufltu.
— Büyükbaba neden bu adam›n önünde diz çöküyorsun?
Ben korkmuyorum. Söyleyin, nerede duray›m?
Babas›na koflup sar›ld›.
— Babac›¤›m, istedi¤ini yap. Hiç korkmuyorum. Senin elin-
den bana kötülük gelmez.
Çocuk bunlar› söylerken, a¤lamamak için kendini güçlükle
tutuyordu. Wilhelm Tell, sevgi ve ac›yla o¤luna sar›ld›. Gess-
ler’in sabr› tükenmiflti. Kendi okçular›na dönüp sordu.
— ‹çinizde niflanc›l›¤›n› denemek isteyen yok mu?
Wilhelm Tell o¤lunu b›rak›p do¤ruldu.
— ‹stedi¤inizi yapaca¤›m. Ama, adamlar›n›z beni yakala-
d›klar› zaman yay›m› alm›fllard›, onu versinler. Ataca¤›m oku
da kendim seçece¤im. Ok ne kadar iyi olursa, vurma flans› da
o kadar artar. Bunu sizin okçular›n›z da bilir.
Okçular Tell’i onaylad›lar. Bunun üzerine Gessler adamla-
r›na buyurdu.
— Yay›n› verin. Okunu da kendisi seçsin. Çocu¤u da flu-
radaki ›hlamur a¤ac›na ba¤lay›n.
Walter:
— Hay›r! Ben ba¤lanmak istemiyorum. Bir kuzu gibi uslu
duraca¤›m, soluk bile almayaca¤›m, dedi.
54
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 54
