ci bir emre kadar durdurulmas› bildirildi.
* * *
Bütün Amerika özlemle, Atlanta’n›n duman›n› görmek için
bekliyordu. Bütün Amerika, tek bir yürek olmufl, Atlanta’n›n
geliflini bekliyordu.
Atlanta, Michele Arden’i getiriyordu.
Michele Arden, bütün Amerikal›lar›n tek düflüncesiydi. Her
fley unutulmufltu. Her konunun önemi birdenbire hiçe inmifl,
tek konu Michele Arden olmufltu.
Atlanta ay›n kaç›nda gelecekti? Atlanta gelecek miydi?
Acaba gerçekten gemide, flu cesur Frans›z Michele Arden
var m›yd›?
Daha flimdiden Tampa’ya ak›n bafllam›flt›. Merakl› vatan-
dafllar yemesinden, içmesinden k›s›p Tampa’ya kofluyordu.
20 Ekim sabah› saat dokuzda, Bahama Kanal›’n›n iflaret-
leflme araçlar›, ufukta bir duman belirdi¤ini haber verdiler.
Geliyor muydu? Bu haber hemen bütün ülkeye tellerle yay›l›-
verdi bir anda.
Saat alt›da gemi limana girdi.
Kaptan, yol kesip demir atma emrini verirken, en az›ndan
befl yüz kay›k, geminin çevresini sar›verdi.
Güverteye ilk ç›kan Baflkan Barbicane oldu. Baflkan son
derece sakin görünüyordu. Fakat konuflurken sesinin titreyifli,
onun ne kadar heyecanl› oldu¤unu a盤a vurdu:
– Bay Michele Arden, Bay Michele Arden...
142
