Yere indiler. Birbirlerine bakarak homurdan›yorlard›. ‹kisi
de havay› kokluyorlard›.
– Birbirlerini tan›d›lar, dedi genç kad›n. ‹nan ki, tan›d›lar.
Herbert, kardefli Flush’›n anîden, hayal dünyas›ndan ç›k›p
geldi¤ini duyumsad›. Bu garip duygu, içinde birden do¤mufl-
tu. Arada bir Bob’›n hayali de gözünün önüne geliyordu.
Yan›na sokulan Flush’› hafifçe iterek çevrede Bob’› ara-
maya koyuldu. Fakat Flush bir türlü rahat b›rakm›yordu. Bur-
nunun dibine kadar sokulmufltu yine. Oynamak istiyordu.
Havlayarak koflmaya bafllad›.
Herbert’›n k›m›ldamad›¤›n› görünce, yine yan›na geldi.
Ön aya¤›yla dokundu.
Herbert, eski nefleli oyunlar›n› unutmufltu. Ama böylesine
içten bir davete de “hay›r” diyemezdi. Biraz Flush’›n peflinden
kofltu. Sonra koflarak Gilbert’la eflinin yan›na geldi. Gözleri-
nin içine bakt›. Sanki onlardan izin istiyordu.
– Tamam Herbert, tamam; istedi¤ini yapabilirsin, dedi Gil-
bert.
Herbert, hemen Flush’›n yan›na gitti. Birlikte Glen City’nin
k›rlar›nda koflmaya bafllad›lar.
Herbert, yavafl yavafl sakin ve huzurlu ev yaflam›na al›fl›-
yordu. Önce büyük bahçeyi bafltan bafla gezdi. K›rlarda, da¤-
da, bay›rda günlerce Flush’la dolaflt›. Do¤aya ve yaflamaya
yeniden al›fl›yordu.
Herbert, içinde sonsuz bir mutluluk duyuyordu. Ama eski
159
