orada alt› akflam ve iki ö¤leden sonra konser verdikten son-
ra baflka bir yere gidiyorlard›.
Perde aç›ld›¤› zaman Herbert, sahnede yaln›z görünüyor-
du. Ünlü bir y›ld›z gibi... Richard onu kulisten seyrediyordu.
Orkestra Herbert’›n bildi¤i befl flark›y› çal›yor, Herbert da bun-
lar› büyük bir zevkle söylüyordu. Herbert özellikle “Home
Sweet Home” flark›s›n› çok duygulu okuyordu. Seyirciler
program sonunda onu alk›fllarken, Richard sahneye gelerek
gülümsüyor ve teflekkür ederek seyircileri selâml›yordu.
Herbert’a iyi yiyecekler veriliyor, çok iyi bak›l›yordu. An-
cak mutlu de¤ildi. Yaflam›n›n sonuna kadar bu hapis yaflam›-
n› sürdürecekti kuflkusuz. Yolculuk boyunca parmakl›kl› bir
sand›kta yat›yordu. Bu Armando del Torto’nun dar ve biçimsiz
sand›¤›na hiç benzemiyordu. Genifl ve tertemizdi. Bofl za-
manlar›nda Richard onu odas›na al›yordu. Arada bir de öbür
köpeklerin aras›na gezmeye gönderiyordu.
Herbert’›n yaflam› art›k, böylece sürüp gidiyordu. Bir kuk-
ladan fark› yoktu. Yiyor, içiyor, sahneye ç›k›yor, y›kan›yor ve
sonra güzelce uyuyup dinleniyordu.
Fakat Richard’›n yan›nda çal›flan öbür hayvanlar›n yafla-
m› böylesine düzenli de¤ildi. Ço¤u büyük iflkenceler sonunda
gösteriye haz›rlan›yorlar, sahneden indikten sonra da iflken-
celeri devam ediyordu.
Richard’la Herbert, iki y›l boyunca kentten kente, zaman
zaman çal›flt›klar› grubu de¤ifltirerek gezdiler. Herbert büyük
150
