görülen bir biçimi var. Flush’inkine benziyor. Hem ikisinde de
az görülen flark› söyleme yetene¤i var. Ama Salomon adala-
r› da çok uzakta kal›yor.
Herbert’›n program› devam ediyordu. Sonunda “Home
sweet Home” flark›s›n› yineledi. Alk›fllar bafllay›nca Richard
Robins sahneye ç›karak halk› selâmlad›.
Bayan Pellev yine kocas›n›n koluna dokundu.
– Ne isterdim biliyor musun? dedi.
– Söyle bakay›m.
– Para s›k›nt›m›z yok, çok zenginiz... Bu köpe¤in benim
olmas›n› isterdim...
– Bunu sana hediye etmemi mi istiyorsun?
– Evet... Böyle bir hediye beni çok mutlu ederdi...
– E¤er bu köpek gerçekten Herbert’sa hiç düflünmem.
Haydi gidip yak›ndan görelim.
Tiyatro müdürü, Gilbert Pellev’le eflini Richard’›n kulisteki
odas›na götürdü. Richard, onlar› görünce içinden:
“Yine Hayvanlar› Koruma Derne¤inden olmal›lar!” diye
geçirdi.
Herbert, bir mindere uzanm›fl dinleniyordu. Gilbert niçin
geldiklerini Richard’a anlat›rken, Bayan Pellev de Herbert’a
do¤ru gitti. Bafl›n› okflay›p güzel fleyler söylemek istiyordu.
‹nsanlardan çok kötülük görmüfl olan Herbert, gözünü ha-
fifçe aralad›, sonra arkas›na döndü.
Bayan Pellev, kocas›yla Richard’›n konuflmalar›na kat›ld›.
153
