Herbert birden genç kad›n›n kuca¤›ndan yere atlad›. H›r-
layarak odan›n içinde gezinmeye bafllad›. Belli ki, bir zenci
ar›yordu.
– ‹yi ara, iyi bak, dedi Gilbert. Yak›n›nda... Onu çabuk kov.
Herbert, h›zla kap›ya yöneldi. ‹yi kapanmam›fl oldu¤u için
bir kafa vurufluyla aç›ld›. Herbert yine aldanm›flt›... Bu aldat›-
c› sesin sahibini hiçbir yerde bulam›yordu.
– fiimdi, dedi Gilbert. Ciddî olarak konuflabiliriz...
* * *
156
