karfl›s›ndayd›.
Orkestra, “Sweet Bye and Bye” (Svit bay end bay) flark›-
s›yla bafllad›. Giriflten sonra, köpek a¤z›n› açarak uyumlu se-
siyle flark›y› söylemeye bafllad›. Hiç flaflmayan do¤ru notalar
ç›kar›yordu.
– Bu bizim Flush’tan bin kere üstün, diye söylendi Gilbert.
Efli kolunu tutarak:
– Bu köpe¤i daha önceden gördü¤ünü an›ms›yor musun?
dedi.
– Nerede acaba?
– Biraz düflün... Geçmifli an›msamaya çal›fl... Solomon
Adalar›’yla Tanibar... Kaledon, hani Flush’› ald›¤›m›z yer... Bir
kardefli vard›. O da Flush gibi zencilere hiç rahat vermezdi.
– Herbert?
Gilbert Pellev kafas›n› kafl›d›.
– Gerçek olmayacak kadar inan›lmaz, diye söylendi.
Sonra yüksek sesle:
– Ama hakl›s›n galiba... Kuflkusuz bu o.
Bu s›rada Herbert, “God save the King” (God seyv d›
king)’i söylemeye bafllam›flt›.
– ‹flte dedi, Bayan Pellev. Düflündü¤ümüzün do¤ru oldu-
¤unu gösteren bir kan›t. Bu flark› Amerikan de¤il ‹ngiliz flark›-
s›d›r. Salomon adalar› da ‹ngiliz adalar›d›r. Demek ki, köpe-
¤in ilk sahibi bir ‹ngiliz’di. Ona bu flark›y› o ö¤retmifl olmal›.
– Benim ilgimi çeken, her fleyden çok köpe¤in kula¤›. Az
152
