bir üne kavuflmufl, Richard da zengin olmufltu. Art›k önemli
davetlere kat›l›yor, sayg› görüyorlard›. Richard’la Herbert son
olarak birlikte Avrupa’ya da davet edilmifllerdi.
fiimdi anlataca¤›m›z olaysa; California (Kaliforniya)’da,
Orpheum Theatre (Orfeum Teatr)’da meydana geldi. Seyirci-
ler aras›nda bulunan Gilbert Pellev (Cilb›rt Pelev), gösteri bit-
tikten sonra flapkas›n› almak için yan›ndaki koltu¤a uzand›.
– fiekerim, daha bitmedi, dedi efli. Bir gösteri daha var.
Gilbert Pellev’inse gitti¤i tiyatro ya da müzikholde, bir hay-
van numaraya ç›kaca¤› zaman kalk›p gitmek âdetiydi.
– Huyunu iyi bilirim hayat›m, diye devam etti efli. Ama, bu
kez durum de¤iflik. fiark› söyleyen bir köpe¤i seyredece¤iz.
Ben, nas›l bir fley oldu¤unu çok merak ediyorum.
– Merak edecek ne var bunda, anlam›yorum? Zavall› hay-
van› kim bilir nas›l e¤ittiler? Kim bilir, ne kadar çok dövdüler
ki, o da sonunda böyle ulumak zorunda kalm›flt›r... Ben bun-
da e¤lenceli bir fley görmüyorum.
– E¤er gösteri, hayvana eziyet edilerek haz›rlanm›flsa,
inan ki, ben senden önce kalk›p giderim. Ben onu, asl›nda bi-
zim Flush (Flafl)’la karfl›laflt›rmak istiyorum. Biraz dinler, son-
ra kalkar›z. Bakal›m hangisi daha iyi söylüyor? Programda
yazd›¤›na bak›l›rsa, bir ‹rlanda teriyeriymifl.
Gilbert Pellev, eflinin iste¤ine daha fazla karfl› ç›kmad›.
Biraz sonra da perde aç›ld›. Sahnede bir köpek belirdi. A¤›r
a¤›r yürüyerek bir köfleye oturdu. Tam orkestra flefinin
151
