Sözlerimi duyar duymaz, Agnes yeniden a¤lamaya bafl-
lad›. Ancak, bunlar mutluluk gözyafllar›yd›.
– Çocuklu¤umda, benim için ulafl›lmaz biriydin. Dostlu-
¤unla yetindim, sevgimi aç›klayamad›m. Evliyken bile bana
en yak›n kifliydin. Seni sevdi¤im için uzaklaflt›m buralar-
dan; ve yine sevdi¤im için döndüm. Arada de¤iflen birfley
olmad›.
– Çok mutluyum Trotwood. Seni tan›d›¤›m günden beri
hep sevdim.
Sevinçten uçuyorduk. D›flar› ç›k›p karda dolaflt›k.
Gece orada kald›m. Ertesi gün, birlikte Dover’a gittik. Yol-
da, halama bir fley belli etmemeyi kararlaflt›rd›k. Birbirimize
eskisi gibi davranacakt›k.
Yeme¤e oturdu¤umuzda; halam, durumumuzda herhan-
gi bir de¤ifliklik olup olmad›¤›n› görebilmek için, gözlü¤ünü ta-
k›p yüzümüze bakt›. Bunu birkaç kez yineledi. Herhangi bir
geliflme görmedi¤i için can› s›k›ld›.
Yemekten sonra, Agnes’le el ele tutuflup yan›na gittik. Bi-
zi o durumda görünce sevinçten bay›ld›. Yard›m›na ilk koflan
kifli Peggotty’di. Ay›l›nca hepimizi kucaklad›.
‹ki hafta sonra Agnes’le evlendik. Törene, Dr. Strong ile
Traddles’tan baflka kimseyi ça¤›rmad›k. Konuklar gidip evi-
mizde yaln›z kal›nca, Agnes bana bir aç›klamada bulunaca-
¤›n› söyledi:
– Biliyorsun, Dora ölmeden önce, benimle yaln›z kalmak
93
