istemiflti. Son iste¤i, seninle ilgilenmem ve yaflant›nda kendi-
sinden boflalan yeri almamd›. Bu konuda ona söz verdim.
A¤lamaya bafllam›flt›. Ben de gözyafllar›m› tutamad›m.
* * *
Öykümü bitirmeden, beni çok mutlu k›lan bir olaydan söz
edece¤im.
Agnes’le evleneli on y›l› geçmiflti. Üç çocu¤umuz vard›.
Londra’da, büyük bir evde oturuyorduk. ‹ngiltere’nin en
önemli yazarlar›ndan say›l›yordum.
Bir gün Bay Peggotty Londra’ya geldi. Onu yeniden göre-
bildi¤imiz için çok sevinmifltik. Çocuklar da, bu sevimli yafll›
adama hemen ›s›nd›lar.
Anlatt›¤›na göre; bafllang›çta, birçok güçlükle karfl›lafl-
m›fllarsa da, çok çal›flarak bunlar› yenmifller. fiu s›rada, bü-
yük bir çiftli¤i varm›fl. Emily, çevresinde çok seviliyormufl.
Ömrünün sonuna kadar evlenmemeye kararl›ym›fl. Martha,
bir çiftlik kâhyas›yla evlenmifl, mutluymufl. Micawber yarg›ç
olmufl. Yerel bir gazetenin de en önemli yazarlar›ndanm›fl.
Bay Peggotty, ayn› gazetede yay›mlanm›fl, ad›ma yaz›l› övgü
dolu mektubunu gösterdi. Gazetede, Micawber’›n mektuplar›-
n› bir kitapta toplayaca¤› duyuruluyordu.
Bay Peggotty bizde üç hafta kald›. Halamla dad›m onu
görmeye geldiler. ‹ngiltere’den ayr›lmadan önce, birlikte Yar-
94
