– Senyör, dedi. Köylünün biri çok önemli bir ifl için
efendimizle görüflmek istiyor.
– Hoppala, deli mi bu adamlar? fiimdi iflin s›ras› m›?
Yarg›çlar, valiler etten kemikten de¤il de tafltan m›? Ba-
ri yemek saatinde rahat b›raks›nlar adam›. fiu valilik ifli
birkaç gün daha sürerse -sürmeyecek gibi bir duygu var
içimde- adamlara da ifllerine de bafllayaca¤›m.
Adam›n sorununu dinleyip çözüme kavuflturduktan
sonra Sanço çevresindekilere döndü ve:
– fiunu bilmelisiniz ki dostlar›m, tembel ve ifle yara-
mayan adamlar, ar› kovan›na girip öbür çal›flkan ar›lar›n
yapt›klar› bal› yiyerek yaflayan eflek ar›lar›na benzer.
Ben köylüleri korumak, erdemli insanlar› ödüllendirmek
ve özetle insanl›¤›n ilerlemesine yard›mc› olanlara say-
g› göstermek isterim. Siz ne dersiniz dostlar›m? Do¤ru
mu, yanl›fl m› bu düflündüklerim?
– Vali bey, sizin gibi ö¤renimi k›t bir adam›n, san›r›m
hiç okul yüzü görmediniz, böyle güzel konuflabilmesine,
yerinde kararlar vermesine, bu kadar çok fley bilmesine
flaflmamak elde de¤il. Sizi buraya gönderenlerin umdu-
¤unun tersine çok ak›ll› davrand›n›z, diye yan›t verdi
kâhya.
– Efendim Don Kiflot, buraya gelmeden önce birkaç
ö¤üt vermiflti. Bunlardan biri; gördü¤ümüz ifl gere¤i, içi-
mizden gelen basitlikleri yenmek zorunda olmam›zd›r.
Öteki; ülkeni bolluk içinde yaflat, çünkü yoksullar›n en
zoruna giden fley, açl›k ve k›tl›kt›r. Üçüncüsü; pek çok
62
