Tom, onun ilgilendi¤ini fark etmemifl gibi, çiziktirmeyi sürdürü-
yordu. Sonunda k›z, çekinerek f›s›ldad›:
– Çizdiklerini göstersene.
Tom, resmi örten elini kald›rd›. Bacas›ndan duman tüten
bir ev resmiydi. Tamamlan›nca, k›z hayranl›¤›n› gizlemedi.
– Çok güzel. Bir de adam çiz.
Boyu, evden daha yüksek bir adam çizdi Tom. Bu s›r›k gi-
bi adam› da çok be¤enmiflti k›z.
– fiimdi de benim resmimi çiz.
Tom, kum saatine benzer bir fley çizdi. Üzerine dolunay
kondurdu; buna çöp gibi bacaklarla kollar ekledi. Ayr›k par-
maklar aras›na dev bir yelpaze yerlefltirdi.
– Ay, ne güzel. Ben böyle resim yapam›yorum.
– Ben sana ö¤retirim. Hiç de zor de¤il! dedi.
– Gerçekten ö¤retir misin? Ne zaman?
– Ö¤le tatilinde. Yeme¤i evde mi yiyorsun?
– Sen kal›rsan ben de kal›r›m.
– Ad›n ne?
– Becky Thatcher (Beki Tetç›r). Senin ki? Ha, biliyorum
Thomas Sawyer.
– ‹fller yolundaysa Tom derler. Dayak atacaklar› zaman o
adla ça¤›r›rlar okulda. Sen bana Tom de.
Tom, eliyle gizleyerek yine bir fleyler çizmeye bafllad›. K›z
görmek isteyince:
– Önemli de¤il! dedi.
24
