D’Artagnan tek kalm›flt›. Gerçek bir oyunu becere-
meyecek kadar acemi oldu¤unu söyledi. Porthos toplar›
çok sert at›yordu. D’Artagnan onlar› yakalayam›yordu.
Toplardan biri surat›n›n yak›n›ndan geçmiflti. D’Artagnan
kral›n yan›na ç›kmak için sab›rs›zland›¤›ndan, kibarca
bir selâm vererek, daha iyi ö¤rendi¤i zaman oyuna kat›-
laca¤›n› söyledi. Gidip bir k›y›ya oturdu. Aramis’le Port-
hos’un oyunlar›n› seyretti.
Rastlant› bu ya, kardinalin koruyucular›ndan biri de
tam yak›n›nda oturmaktayd›. Bu koruyucu, Carmes-
Deschaux’daki düelloyu ö¤renmiflti. Karfl›laflt›¤› herhan-
gi bir silâhflorla dövüflmek istiyordu. Yüksek sesle:
– Bu delikanl›n›n toptan korkmas›na flaflmamak ge-
rek, dedi. fiüphesiz bir silâhflor olmal›.
D’Artagnan kendisini sanki bir köpek ›s›rm›fl gibi dön-
dürüverdi. Gözlerini, koruyucunun gözlerinin içine dikti.
Öteki:
– ‹stedi¤iniz kadar bakabilirsiniz bana küçük bey! de-
di. Söyleyece¤imi söyledim ben.
D’Artagnan alçak bir sesle, yan›t verdi:
– Sözleriniz, yinelenmesine gerek kalmayacak kadar
aç›k. Beni izlemenizi rica ediyorum.
– Peki, benim kim oldu¤umu biliyor musunuz siz?
– Bilmiyorum ve hiç umrumda da de¤il.
– Ad›m Bernajoux (Bernaju)’dur benim.
D’Artagnan sakin sakin:
56
