Abdülmecid Efendi
          
        
        
          29 May›s 1868 ‹stanbul
        
        
          23 A¤ustos 1944 Paris
        
        
          Osmanl› veliaht› ve ‹slâm dünyas›n›n
        
        
          son halifesi. Padiflah Abdülaziz’in
        
        
          Hayran›dil Sultan’dan olan o¤ludur.
        
        
          II.Meflrutiyet’e (1908) kadar sarayda
        
        
          kapal› bir hayat yaflad›. fiehzadegân
        
        
          Mektebi’nde özel ö¤renim gördü. 4
        
        
          Temmuz 1918’de VI.Mehmed (Vah-
        
        
          deddin) tahta ç›karken saltanat›n en
        
        
          yafll› üyesi olarak resmen veliaht ilân
        
        
          edildi. 1 Kas›m 1922’de ç›kar›lan bir
        
        
          kanunla saltanat›n kald›r›lmas› ve ar-
        
        
          d›ndan Padiflah Vahdeddin’in bir ‹ngi-
        
        
          liz savafl gemisiyle ‹stanbul’dan gizli-
        
        
          ce ayr›l›p yurt d›fl›na gitmesi üzerine
        
        
          Büyük Millet Meclisi taraf›ndan halife
        
        
          seçildi (18 Kas›m 1922). Yeni düzen-
        
        
          lemeye göre halifenin, yaln›z Müslü-
        
        
          manlar›n din baflkan› olarak kalmas› ve
        
        
          devlet ifllerine kar›flmamas› gerekirken
        
        
          Abdülmecid Efendi, Büyük Millet
        
        
          Meclisi’nin isteklerine uygun hareket
        
        
          etmedi. Halifeli¤i zaman›nda tutucu
        
        
          güçlerin simgesi hâline geldi. Kendisi-
        
        
          nin devlet baflkanl›¤›na getirilmesini
        
        
          uygun görenler de vard›. Cumhuri-
        
        
          yet’in 29 Ekim 1923’te ilân›ndan son-
        
        
          ra halifeli¤in kald›r›lmas› gecikmedi. 3
        
        
          Mart 1924’te kabul edilen bir kanunla
        
        
          halifelik kald›r›ld› ve Osmanl› soyun-
        
        
          dan olanlar›n yurt d›fl›na ç›kar›lmalar›
        
        
          sonras› yak›nlar›yla birlikte Paris’e
        
        
          yerleflti ve orada öldü. Naafl›n›n Türki-
        
        
          ye’ye nakledilmesi çabalar› sonuçsuz
        
        
          kal›nca, 1954’te Medine’ye götürüle-
        
        
          rek Harem-i fierif’e defnedildi. Güzel
        
        
          sanatlara ve resme merakl› oldu¤un-
        
        
          dan 1909’da kurulan Osmanl› Ressam-
        
        
          lar Cemiyeti’nin fahrî baflkanl›¤›n›
        
        
          yapt›; cemiyetin ç›kard›¤› gazetenin
        
        
          düzenli yay›mlanmas› için malî destek
        
        
          sa¤lad›. ‹lk resim ö¤renimini, saraya
        
        
          davet edilen yabanc› ressamlardan al-
        
        
          d›. Akademik-Gerçekçi üsluba ba¤l›
        
        
          kald›. Portre ressam› olarak tan›nd›.
        
        
          Natürmort çal›flt›. “Atlar”, “At ve Kö-
        
        
          pek” adl› yap›tlar›nda hayvan figürleri-
        
        
          ne yer verdi. 1918’de Viyana ve Berlin
        
        
          sergilerine dört yap›t›yla kat›ld›. Enver
        
        
          Pafla’n›n iste¤iyle kurulan “fiiflli Atöl-
        
        
          yesi” ile ilgilendi. 1920’den sonra “‹z-
        
        
          lenimci” denebilecek bir teknik gelifl-
        
        
          tirdi. Eserleri, ‹stanbul Resim ve Hey-
        
        
          kel Müzesi’nde, Dolmabahçe Saray›
        
        
          Resim Koleksiyonu’nda ve özel kolek-
        
        
          siyonlardad›r.
        
        
          
            Abdülmecid Efendi
          
        
        
          
            Halife Abdülmecid Efendi, TBMM taraf›ndan
          
        
        
          
            Hilâfet hizmetinde görevlendirilen yaverle-
          
        
        
          
            riyle birlikte Dolmabahçe Saray›’ndan ayr›-
          
        
        
          
            l›rken.
          
        
        
          4
        
        
          
            Son Halife Abdülmecid Efendi