119
• can› s›k›lmak:
1.
Yap›lacak bir ifli olmad›¤›ndan huzursuz olmak.
Bütün gün evdeydim, can›m s›k›ld›.
2.
Bir olay nedeniyle keyifsiz olmak, üzülmek.
S›nav›n›n kötü geçmesine can› s›k›l›yordu.
• can› tatl›:
S›k›nt›ya ve ac›ya gelemeyen, güçlüklere katlanama-
yan kimseler için kullan›r›z.
Bu ifli yapamaz o, can› tatl›d›r.
• can› tez:
bk. tez canl›.
• can› yanmak:
1.
A¤r›, ac› duymak.
Düflünce can› yand›.
2.
Bir zarara u¤ramak.
Ekonomik kriz nedeniyle onun da can› yanm›flt›.
• Can› yok mu (birinin):
O, bu duruma nas›l katlan›yorsa sen de katlanmal›s›n,
anlam›nda söyleriz.
Onun can› yok mu? Hem okula gidiyor hem çal›fl›yor.
• can korkusu:
Yaflam›n› yitirme kayg›s›n› belirtmek için kullan›l›r.
Ses gittikçe ço¤al›yordu, can korkusuyla yata¤›ndan f›r-
lad›.
• can kula¤›yla dinlemek:
‹yice anlama, kavrama çabas›yla söyleneni büyük bir
dikkatle dinlemek.
Ö¤retmeninin anlatt›klar›n› can kula¤›yla dinlemelisin.
• can kurban:
bk. can feda.
Deyimler/112-132 21/07/2010 21:03 Page 119
