Mermes’in evi Amen tap›na¤›n›n içinde, Prenses Neter
Tua’n›n getirildi¤i Amen rahibesinin evinin yak›n›ndayd›. Böy-
lece Neter Tua, Asti’nin kollar›nda, onun o¤lu Rames’le birlik-
te uyuyordu. Bebekler, yürümeyi ve konuflmay› birlikte ö¤ren-
diler, oyun arkadafl› oldular.
Rames y›lmaz ve at›lgand›, fakat küçük Prenses her za-
man daha üstündü. M›s›r Kraliçesi olaca¤›ndan de¤il, fakat
bu kendili¤inden güçlü oldu¤undand›. Hangi oyunun oynana-
ca¤›na o karar veriyordu. Bazen Neter Tua’n›n “sessiz saat-
ler” dedi¤i anlar oluyordu. Böyle anlarda, yan›na kimsenin
yaklaflmas›na izin vermiyordu. Büyük tap›na¤›n sütunlar› ara-
s›nda, kendi kendine geziniyor ve duvardaki resimlere ba-
k›yordu. Rames:
– Orada ne görüyorsun ey Sabah Y›ld›z›? diye soruyordu.
Bunlar s›k›c› fleyler, bu tafl Tanr›lar beni korkutuyorlar.
– Bunlar s›k›c› de¤iller, beni korkutmuyorlar, diyordu Ne-
ter Tua; benimle konufluyorlar, tüm söylediklerini anlam›yo-
rum, ama bunlar beni mutlu ediyorlar.
– Söyle, diyordu Rames. Bu tafllar nas›l konuflabilirler?
– Bilmiyorum, diyordu Neter Tua. Fakat konufluyorlar.
fiimdi sus. Konufltuklar›n› söylüyorum.
Rames yedi yafl›na bas›nca, tap›naktaki okula gitmeye ve
okuma yazma ö¤renmeye bafllad›. Rames tap›naktayken,
Neter Tua yaln›z kal›yordu.
* * *
26
