sam›yor musun? Kraliçe Ahura’n›n bana f›s›ldad›¤› büyü yal-
n›z bir kez kullan›labilir, flimdi kullanman›n zaman›d›r.
– E¤er gücün varsa kullan o hâlde, dedi Tua. Fakat kimi
ça¤›racaks›n? Tanr› Amen’i mi, Ahura’n›n ruhunu mu ya da
Firavun’un hayaletini mi?
– Bunlar›n hiçbirini; sen yat ve uyu. Çünkü karanl›k saat-
lerde yapacak çok fleyim var. Uyand›¤›n zaman ö¤renecek-
sin.
Tua yatt›. Asti onun incecik elini tuttu ve flark› söylemeye
bafllad›. Tua’n›n gözleri kapal›yd›. Yavafl ve derin soluk al›-
yordu. Sonra Asti dua etti. Ahura’n›n kula¤›na f›s›ldad›¤› söz-
leri yineledi. O bu sözleri m›r›ldan›rken, karanl›¤›n içinden
vahflî 盤l›klar geliyordu. Kule sars›l›yordu. Kaku’nun kristal
küresi k›r›lm›flt›. Bilinmeyen bir korkuyla Abi, yata¤›ndan f›r-
lay›p kalkm›flt›.
Neter Tua uyand›. Sabah›n ilk solgun ›fl›¤› pencereden
girdi. Gözleri, karanl›¤›n içini araflt›r›rken, bafl›n› ellerinin ara-
s›na al›p bir sandalyenin üzerinde uyuyan Asti’ye rastlad›.
Sonra yata¤›n ucunda, gözlerinin önünde bir parlakl›k belirdi.
Orada, solgun bir beyaz ›fl›¤a bürünmüfl, çift taç tafl›yan ken-
dini gördü. Bu onun Ka’s›yd›. Ka’n›n dudaklar›ndan hafif bir
ses ç›kt›.
– Emrinde hizmetçinim. Benden ne yapmam› istiyorsun?
Dile¤ini yerine getirmek için buraday›m.
– Dile¤im mi? Dile¤im mi? dedi Tua. Oh, gel. B›rak düflü-
neyim. Biraz su ve ekmek istiyorum.
94
