— N’olur diflimi çekme teyze. Art›k a¤r›s› geçti. Okula da
gidece¤im!
— Demek okula gitmemek için yapt›n bütün bunlar›!
Polly teyze, ipli¤in bir ucunu Tom’un difline, ötekini karyo-
laya ba¤lad›. Alevli odunu Tom’un yüzüne yaklaflt›rd›. Çocuk
birden geri çekilince, sallanan difli ç›k›verdi.
Tom, o gün okula giderken, üst difllerinin aras›ndaki yeni
boflluktan fiyakal› bir biçimde tükürerek bütün çocuklar› k›s-
kand›rd›.
Daha sonra Huckleberry Finn’le karfl›laflt›. Köy halk› kaba,
haylaz bir çocuk olan Huckleberry Finn’i pek sevmezdi. Ço-
cuklarsa tam tersine ona hayrand›. Birilerinin verdi¤i eski giy-
sileri hep yamal› ya da y›rt›kt›. Güzel havalarda kap› eflikle-
rinde, karda k›flta da bofl f›ç›larda yatard›. Okula, kiliseye
gitmek, belirli saatlerde eve dönmek zorunda de¤ildi. ‹stedi-
¤iyle dövüflür, istedi¤i kadar yüzer, bal›k tutar, gece istedi¤i
saatte yatard›. Y›kanmak, çamafl›r de¤ifltirmek gibi bir derdi
yoktu. Yaflama renk katan ne varsa hepsini yap›yordu.
— Günayd›n Huckleberry!
— Günayd›n. fiuna bir baksana?
— Kaskat› olmufl. Bu ölü kediyi nereden buldun?
— Sat›n ald›m. Si¤illeri iyilefltirirmifl.
— Peki, kedi ölüsüyle si¤illeri nas›l iyilefltiriyorsun?
— Kötü yürekli birinin gömülmesini bekleyecek, o gün ha-
va karar›nca, kedi ölüsünü al›p mezarl›¤a gideceksin. Gece
yar›s›, kötü ruhlar ölüyü almaya gelirler. Sen onlar› göremez-
sin. Konuflmalar› rüzgâr›n ›sl›¤› gibidir. Ölüyü götürürlerken,
11
