la kiliseye girecekti. Günefl yan›¤› teni, siyah kadife giysisi,
k›rm›z› kufla¤›, çizmeleri, belinde tabancalar› ve b›ça¤›yla onu
görenler, ¡Büyük korsan Tom Sawyer bu!™ diye f›s›ldaflacak-
lard›.
Seçimini yapm›flt›. Ertesi sabah evden kaç›p korsan olacak-
t›. Hemen gidip haz›rl›klara bafllamal›yd›.
Tom’la Sid, her zamanki gibi o gece de saat dokuz buçuk-
ta akflam duas›n› okuyup yataklar›na girdiler. Sid hemen uyu-
du. Tom, onu uyand›rmamak için sessizce beklemeye bafllad›.
Gergin bir bekleyiflti bu. Sonunda, uyuklamaya bafllad›. Saat
on biri vurdu¤unda, duydu¤u kedi miyavlamas›, ¡Pist! Defol pis
hayvan!™ diyen ses, tahta parmakl›klarda parçalanan fliflenin
sesi, Tom’u uyand›rd›. Çabucak giyinip pencereden odunlu¤un
dam›na, oradan da yere atlad›. Bu arada o da birkaç kez mi-
yavlam›flt›.
Huckleberry Finn, elinde kedi ölüsüyle onu bekliyordu. Yo-
la ç›k›p yar›m saat sonra mezarl›¤a vard›lar. Hafif hafif esen
rüzgâr, a¤açlar›n aras›nda dolafl›rken iniltiyi and›ran bir ses
ç›kar›yordu. Tom bunun, rahats›z edildikleri için yak›nan ölüle-
rin ruhlar› olabilece¤ini düflünerek titredi. ‹ki çocuk korkarak
ilerledi. Arad›klar› mezar›, üzerindeki taze topraktan hemen
tan›m›fllard›.
Ne kadar zaman geçti¤ini bilmiyorlard›. Ama ikisine de
çok uzun gelen bir süre, ses ç›karmadan beklediler. Ancak,
konuflursa korkusunu giderebilece¤ini düflünen Tom;
— Huck, ölüler burada bulunmam›za k›zarlar m› dersin, di-
ye f›s›ldad›.
18
