— Yüre¤im dopdolu, seninle konuflmak isterdim.
— Taflk›n yüre¤in yükü sözlerle hafiflemez.
— Ama konuflarak baz› kararlara varabiliriz.
— Bence yap›lacak tek fley susmak ve beklemektir.
— Sence, dayan›lmas› olanaks›z olan fleyleri de çekmek mi
gerek?
— Böyle fliddetle, bask›yla hüküm sürenlerin saltanatlar› k›-
sa olur. Biz kendi k›y›m›zda sessiz, dingin yaflarsak zarar gör-
meden atlat›r›z bunu. Bar›flç› insana, bar›fl› seve seve ba¤›fl-
larlar.
— Öyle mi san›yorsun?
— Evet. Y›lan k›zd›r›lmazsa sokmaz. E¤er köylülerin rahat
durdu¤unu görürlerse sonunda kendiliklerinden yorulurlar.
— Bask› gören insanlar›n yazg›s›n› onlar›n eline mi b›raka-
l›m? Ben böyle düflünmüyorum. E¤er birleflirsek çok fleyler ya-
pabiliriz.
— Gemi batarken tek kifli kendini daha kolay kurtar›r.
— Ortak davam›z için bize kat›lmak istemiyor musun?
— Hay›r. Herkes, bütünüyle ancak kendine güvenebilir.
— Birlik olunca, zay›flar da güçlenirler.
— Güçlü adam, yaln›zken daha da güçlüdür.
Werner, düfl k›r›kl›¤›yla arkadafl›na bakt›. Wilhelm Tell ka-
rar›nda direniyordu. Oysa yi¤it ve dürüst bir adamd›. Yard›-
ma gereksinimi olan herkesin yard›m›na düflünmeden koflard›.
fiimdi niye böyle davran›yordu? K›rg›n bir sesle konufltu.
— Demek vatan, kendini savunmak için umutsuzca silaha
sar›ld›¤›nda sana güvenemeyecek, öyle mi?
— Bunu nas›l düflünebilirsin? Ben kaybolmufl bir kuzuyu uçu-
rumda aramaya giderken arkadafllar›m› yaln›z m› b›rakaca-
¤›m? Ama sana flunu söylüyorum. Yapt›¤›n›z iflte, ald›¤›n›z ka-
21
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 21
