— Kimdir bu genç, diye sordu Werner.
Walter Fürst sorusunu f›s›lt›yla yan›tlad›. Werner de çok
üzülmüfltü.
— Demek iki gözünü de kör ettiler babac›¤›m›n. Ben böy-
le uzaktayken... Benim suçum, benim bafl kald›r›fl›m yüzünden
kör oldu. Gerçekten ve bütünüyle mi kör oldu?
— Evet, art›k bir daha gün ›fl›¤›n› göremeyecek, görme
kayna¤› kurudu.
Arnold üzüntü ve öfkeyle k›vran›yordu. Elleriyle yüzünü ka-
pad› ve bir süre sessiz kald›. Sonra gözlerinden yafllar akma-
ya bafllad›.
— Kederinizi yenin. Ac›n›z çok büyük anl›yorum, ama da-
yanmaya çal›fl›n, dedi Werner.
Arnold onu duymuyor gibiydi. F›s›lt›yla konufltu.
— Ah, görmek mutluluklar›n en güzelidir. Bütün varl›klar
›fl›kla yafl›yor. Zavall› babac›¤›m. Bitkiler bile sevinçle ›fl›¤a
yönelirken, o öyle karanl›klar içinde oturacak. Art›k k›rlar›n
yeflil çimenlerini, çiçeklerin minesini, karl› tepelerin üstünde gün
bat›fl›n› seyredemeyecek. Ah, görmeden yaflamak ne korkunç
bir fley! Neden bana öyle ac›yarak bak›yorsunuz? Kör baba-
ma, gencecik güçlü gözlerimden hiçbirini veremiyorum, gözle-
rime dolan parlak ›fl›k denizinden bir p›r›lt› olsun sunam›yorum
diye mi?
Werner, Arnold’a üzüntüyle bak›yordu. Sonra yan›na yak-
laflarak elini omuzuna koydu.
— Ne yaz›k ki ac›n›z› giderecek yerde onu büsbütün art›r-
mak zorunda kal›yorum. Size flunu söylemem gerek. Baban›z›n
flu anda baflka fleylere daha çok gereksinimi var. Çünkü Vali
her fleyini elinden ald›. Ona, kör ve ç›plak bir durumda kap›
kap› dolaflmas›na yarayacak bir sopadan baflka bir fley b›-
rakmad›.
26
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 26
