Yemekten sonra Konrad bafl›ndan geçenleri k›saca anlat-
t›. Gertrud’un yüzü kinle kas›lm›flt›. Wilhelm Tell, düflünce-
li düflünceli önüne bak›yordu. Werner öfkeyle soludu.
— Bu yapt›klar› cezas›z kalmayacak. Sen üzülme dostum.
Her onurlu insan›n yapmas› gereken fleyi yapm›fls›n. Evim sizin
evinizdir. Burada istedi¤iniz kadar kalabilirsiniz. Siz dinlenin.
Benim Uri’ye gitmem gerek. ‹flimi bitirip dönece¤im.
— Ben de Uri’ye gidece¤im, dedi Wilhelm Tell.
— Haydi öyleyse, gecikmeden yola ç›kal›m. Hem yolda
konufluruz biraz.
‹ki eski dost, yol boyunca halk›n çekti¤i ac›lardan, yeni ver-
gilerden konufltular. Altdorf’a geldiklerinde kentte yeni bir
kalenin yap›m›na baflland›¤›n› gördüler. Bu durum Werner’i
çok üzmüfltü.
— Bunu görmektense, do¤mam›fl olmay› ye¤lerdim.
— Burada durmayal›m. Do¤ru olmaz. Gel Werner, bura-
dan uzaklaflal›m.
— Ah Wilhelm Tell, Uri’de, özgürlük ülkesinde miyiz biz
gerçekten?
Bu s›rada yanlar›na inflaatta çal›flan taflç› ustas› yaklaflt›.
— Bu yap› için kulland›¤›m çekici, gölün en derin yerine
ataca¤›m. Ah efendim, kulelerin alt›ndaki mahzenleri bir gör-
seydiniz! Oraya kapat›lacak kifli art›k bir daha gün ›fl›¤› gö-
remez. fiu yan taraflara, flu duvarlara bak›n. Ne kadar sa¤-
lam.
— Elin yapt›¤› fleyi bir baflka el y›kabilir, dedi Wilhelm
Tell. Sonra oradan uzaklaflt›lar.
— Ben art›k gitmeliyim Werner.
— Bu kadar çabuk mu? Nereye gideceksin?
— Evime. Kar›m ve çocuklar›m beni özlemifllerdir.
20
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 20
