“Hakl›s›n Matt. Yak›fl›kl› Smith onu ele geçirmeden önce bir k›-
zak köpe€iymifl demek ki.”
“Ve yeniden bir k›zak köpe€i olmamas› için de ortada bir neden
yok.”
“Akl›ndan ne geçiyor?” diye heyecanla sordu Scott. Ama bafl›-
n› sallayarak flu sözleri eklerken, umutlar› iyice sönmüfl gibiydi: “‹ki
haftad›r yan›m›zda, ama geldi€i günden bu yana vahflili€inde en
ufak bir azalma olmad›.”
“Bana bir flans verin,” diye üsteledi Matt, “K›sa bir süreli€ine
çözün onu.”
Scott inanmayan gözlerle bakt›.
“Evet,” diye devam etti Matt, “Biliyorum, bunu siz de denediniz,
ama elinize sopa almam›flt›n›z.”
“Sen dene o zaman.”
K›zak sürücüsü bir sopa kaparak, zincirli duran hayvana do€ru
ilerledi. Beyaz Difl, adam›n elindeki sopaya kafese kapat›lm›fl bir
arslan›n terbiyecisinin elindeki k›rbaca bakt›€› gibi bak›yordu.
“Sopaya nas›l bakt›€›n› görüyor musunuz?”, dedi Matt. “Bu iyi-
ye iflaret. Hiç de aptal de€il. Sopa elimde oldu€u sürece bana sal-
d›rmaz. Zeki bir hayvan oldu€u kesin, emin olun.”
Beyaz Difl, adam›n eli boynuna yaklafl›rken tüylerini dikip h›rla-
yarak, oldu€u yere sindi. Yaklaflmakta olan eli kollarken, bir yandan
da tepesinde tehditkâr bir ifadeyle sallanan sopadan gözlerini ay›r-
m›yordu. Matt zinciri tasmadan ç›kartarak, geri çekildi.
Beyaz Difl serbest b›rak›ld›€›n› güç bela anlad›. Yak›fl›kl›
Smith’in eline düfleli aylar olmufl, öteki köpeklerle dövüflmek için
sal›nmas›n›n d›fl›nda tek bir an için bile özgür kald›€› olmam›flt›.
Bu dövüfllerin hemen sonras›nda da hapsediliyordu yine.
fiimdi bunu neye yoraca€›n› bilemiyordu. Belki de insanlar ona
yeni bir oyun oynuyordu. A€›r ve temkinli ad›mlarla yürüdü, gelebi-
lecek bir sald›r›ya karfl› her an tetikteydi. ‹htiyat› elden b›rakma-
dan, kendisini seyreden iki insandan uzaklafl›p kulübenin uzak kö-
flesine do€ru ilerledi. Hiçbir fley olmad›. fiafl›rd›€› belliydi, geri dö-
80
