kötüleflti¤ini gördü. Herkes, onun ölece¤inden söz ediyordu;
Oliver, o garip olay› unutuverdi.
Gece geç vakit Dr. Losberne geldi ve dosdo¤ru Rose’un
odas›na girdi. Bayan Maylie ve Oliver d›flar›da bekliyorlard›.
Doktor odadan ç›k›nca üzüntülü bir sesle konufltu:
– Çok zor. Bu kadar genç, bu kadar sevimli bir k›z›n, iyi-
leflmesi için çok az umut olmas› ne korkunç!
* * *
Günler birbirini kovalad›. Evin içi bir ölüm sessizli¤ine bü-
rünmüfltü. Herkes f›s›ldaflarak konufluyordu. Zaman zaman
kap› aralar›ndan merakl› bak›fllar uzan›yor, kad›nlar ve ço-
cuklar gözyafl› döküyorlard›.
Oliver küçük kiliseye gidip a¤lad› ve Rose için sessizce
dua etti. Geri döndü¤ünde, herkesin bir köfleye çekilip bekle-
di¤ini gördü.
Sonradan ö¤rendi¤ine göre, Rose art›k komaya girmiflti;
ya iyileflecek ya da dönüflü olmayan bir yolculu¤a ç›kacakt›.
Oliver’la Bayan Maylie saatlerce, konuflmaktan korkarak
oturdular. Sonunda Dr. Losberne içeri girdi.
Yafll› kad›n:
– Rose nas›l? Susmay›n, söyleyin. Gerçek ne olursa ol-
sun dayanaca¤›m. Tanr› hakk› için bir fley saklamay›n, diye
ba¤›rd›.
– Sakin olun. Bayan Rose için elimden geleni yapmaya
çal›fl›yorum. Sakin olun. Rose ölmeyecek. Siz de, Tanr›n›n
onu bize ba¤›fllamas› için dualar›n›z› eksik etmeyin.
109
