Hem nereye kaçabilirdi ki?
Bahçe kap›s›n› itti ve yavafl yavafl çimenlere do¤ru yürü-
dü. Sanc›s› artm›flt›. Merdivenleri ç›kt›, kap›y› çald›. Sonra
korku ve ac›yla yere y›¤›l›verdi.
* * *
O s›rada Bay Giles (Jiles), Brittles (Brid›ls) ve o büyük
evin öteki hizmetçileri mutfakta çay içiyorlard›. Bay Giles, dün
gece olanlar› öbürlerine anlat›yordu. Oradakilere ne kadar
cesur oldu¤unu göstermek istiyordu.
Birden d›flar›da bir gürültü koptu. Aflç› ç›¤l›k att›:
– Kap›daki o gürültü neydi?
– Kap› çal›nd›. Aç bakal›m. Birisi gelmifl olmal›.
Hiç kimse yerinden k›m›ldamad›.
– Garip! Sabah›n bu saatinde kap› çal›n›yor. Brittles kap›-
y› aç. Hepimiz senin yan›nda olaca¤›z.
Hepsi birlikte, önlerine köpekleri de katarak kap›ya do¤ru
yürümeye bafllad›lar. Brittles kap›y› aç›nca, hepsi de son ba-
samakta yatan, zavall› küçük Oliver Twist’i gördüler.
– Bir çocuk! diye ba¤›rd› Bay Giles.
Adam Oliver’› bir baca¤›ndan, bir kolundan tutarak korido-
ra kadar tafl›d›.
Merdivenlerin tepesinden genç bir kad›n›n heyecanl› sesi
duyuldu:
– Giles!
– Buraday›m bayan. Korkmay›n. H›rs›zlardan birini yaka-
lad›m.
101
