Yine bir sessizlik oldu. Sonra Sikes konufltu:
– Ceset... Gömüldü mü?
Bafllar›n› sallad›lar.
– Neden gömmemifller? Neden sanki öyle çirkin fleyleri
saklarlar bilmem.
Charley:
– fieytan ruhlu herif! Senden korkmuyorum. Toby, belki
senin burada kalmana ses ç›karmaz; ama ben sana yard›m
etmeyece¤im, diye ba¤›rd›.
Sikes onu yere f›rlatt›. Kap›, büyük bir gürültüyle çalmaya
bafllad›¤›nda Sikes, dizini Charley’nin bo¤az›na dayam›flt›.
D›flarda ›fl›klar yan›yor ve birtak›m sesler geliyordu. Birisi ba-
¤›rd›:
– Kanun nam›na emrediyorum, kap›y› aç›n.
– Buradalar. Bizi buldular, diye f›s›ldad› Toby bembeyaz
bir yüzle. Sonra, Charley’yi yerden kald›rarak:
– Sikes, bu çocu¤u nereye koyay›m? dedi.
Charley’yi afla¤› indirip bir odaya kapatt›lar. Sikes:
– Bir delikanl›n›n bana böyle ba¤›rmas› ne demekmifl gör-
sün bakal›m, diye m›r›ldand›.
* * *
D›flar›daki sesler yükselmeye bafllam›flt›. Baz›lar› duvara
t›rmanmaya çal›fl›yor, baz›lar› merdiven diye ba¤›r›yor, baz›-
lar›ysa evi atefle verelim, diyorlard›. Kalabal›k, t›pk› korkunç
bir rüzgârda dalgalanan bir m›s›r tarlas› gibi oradan oraya
savruluyordu.
155
