kad›n yat›yormufl gibi sessiz ve ürkek duruyorlard›.
Birden kap›n›n çal›nd›¤›n› duydular. Toby pencereye ko-
flup bakt›. Bates’e, Sikes’›n geldi¤ini haber verirken yüzü
bembeyaz kesildi. Köpek de, yerinden f›rlay›p kap›ya kofltu.
Charley mumu alarak:
– Onu içeri almam›z gerekiyor. Baflka türlü davranamay›z,
dedi.
Sikes içeri girdi. Adam›n yüzünden, çökmüfl ve yorulmufl
oldu¤u belliydi. Üç günlük t›rafl› duruyordu. Bin bir güçlükle
ve aral›ks›z bir flekilde soluk al›yordu. Sanki Sikes’›n hayale-
tiydi bu.
Oturdu. Oday› derin bir sessizlik kaplam›flt›. Az sonra, ko-
nuflmaya bafllad›:
– Köpek buraya nas›l geldi?
– Yaln›z bafl›na geldi. ‹ki saat oluyor geleli.
– Gazete Fagin’in yakaland›¤›n› yaz›yor. Do¤ru mu?
– Evet.
Yine sustular.
Sikes, elini yüzünde dolaflt›rarak:
– Tanr› ikinizin de belâs›n› versin. Bana söyleyecek bir sö-
zünüz yok mu? dedi.
Yan›t veren olmad›.
– Ne yapmay› düflünüyorsunuz? Beni polise mi teslim
edeceksiniz? Yoksa, arama tarama bitinceye kadar burada
kalmama izin verecek misiniz? Haydi, yan›t istiyorum.
– Buran›n emin bir yer oldu¤unu düflünüyorsan kalabilir-
sin, dedi Crackit.
154
