MONKS YAKALANIYOR
Bay Brownlow, arabadan inip evinin kap›s›n› çald›¤›nda
vakit, gece yar›s›na yaklafl›yordu. ‹ki uflak d›flar› ç›k›p onu
karfl›lad›lar. Sonra, bir adam›n arabadan inip eve girmesine
yard›m ettiler. Bu adam Monks’tu.
Salona geçip ikisi de oturunca Bay Brownlow:
– Konuflacak çok fley var, dedi.
– Buraya beni bu flekilde getirmeye nas›l cesaret ettiniz?
Bana nas›l bu flekilde davran›rs›n›z?
– Çünkü ben senin baban›n eski arkadafl›y›m ve seninle
konuflmak istiyorum. Babanla dosttuk ve onun güzel kardefli-
ne, yani halana âfl›kt›m. Onunla evlenmek istiyordum; ama
ne yaz›k ki genç yafl›nda öldü. Evet, bütün bu geçmiflteki sev-
gilerden dolay› seninle konuflmak istedim Edward Leeford
(Edv›rd Liford).
– Bu ad› da nereden ç›kard›n›z? Leford ad›n› bir zaman-
lar kullan›yordum. fiimdi de¤ifltirdim.
– De¤ifltirmene sevindim. Bu ad, sevdi¤im k›z›n da ad›y-
d›. O ad› hiç unutmad›m.
147
