Tam fincan›n› doldurmufltu ki, oda kap›s› hafifçe vuruldu.
Kad›n irkildi. Sert bir sesle:
– Girin! dedi.
Sonra kendi kendine m›r›ldand›:
– Mutlaka yafll› kad›nlardan biri ölüyordur. Her zaman ya
yemek saatini ya da çay saatini bulurlar. Orada durup da içe-
risini so¤utmay›n. Haydi. Girin. Ne oldu yine?
‹¤renç, çirkin suratl›, yafll› bir düflkün kad›n bafl›n› kap›-
dan içeri uzatarak:
– Lütfen han›m, yafll› Sally (Seli) gidiyor, dedi.
Müdire öfkeyle sordu:
– Ne yapay›m? Ölmesine engel olamam ya?
Yafll› kad›n elini kald›rarak:
– Hay›r, hay›r.. Ona art›k hiç kimse yard›m edemez. Yal-
n›z içi rahat de¤il. Size söyleyecek bir fleyi oldu¤unu, mutla-
ka onu dinlemeniz gerekti¤ini söylüyor. Siz gelmedikçe ölme-
yecekmifl.
Bayan Corney, bu haber üzerine aceleyle eline geçirdi¤i
kal›n bir flala büründü. Bir an önce geriye dönüp çay ziyafeti-
ne kald›¤› yerden devam etmeyi düflünüyordu.
* * *
94
