onu koltuklar›ndan yakalam›flt›. Üç dört saniye içinde
Toby’yle ikisi, öte yanda otlar›n üzerinde yat›yordu. Sikes, he-
men arkalar›ndan geldi. Dikkatli dikkatli eve do¤ru ilerlediler.
Oliver o anda üzüntüden, korkudan ç›lg›na döndü; bu yol-
culu¤un hedefinin evi soymak oldu¤unu anlam›flt›.
Ellerini kavuflturdu; korkusundan, k›s›k bir 盤l›k att›. Hiç-
bir fley görmüyor, so¤uk terler döküyordu. Bacaklar› çözüldü
ve dizleri üzerine y›¤›l›verdi.
Sikes, öfkesinden titreyerek tabancas›n› ç›kard›:
– Ya kalkars›n ya da beynine kurflunu yersin.
Oliver yalvarmaya bafllad›:
– B›rak›n beni gideyim. B›rak›n da k›rlarda öleyim. Lond-
ra’ya yaklaflmam. Ne olur ac›y›n, bana h›rs›zl›k yapt›rtmay›n.
Merhamet edin bana.
Sikes, ona i¤renç bir küfür savurdu. Tabancay› çocu¤a
do¤ru yöneltmiflti ki Toby, tabancay› onun elinden kaparak eli-
ni çocu¤un a¤z›na kapatt›; onu eve sürüklemeye bafllad›.
Adam:
– Sus! Bir söz daha söylersen kafan› yar›p iflini bitiririm.
Böylece hem gürültü ç›kmaz hem de daha kibar olur. Hadi
Bill, zorla da aç flu tahta kanad›. Ben, çocu¤u yola getirip içe-
riye sokar›m.
Sikes, Oliver’› böyle bir ifle kar›flt›rd›¤› için, Fagin’e küfür-
ler savurarak demir çubu¤u kuvvetle, fakat gürültü ç›karma-
dan penceredeki tahta kanad›n alt›na soktu. Az sonra,
Toby’nin de yard›m›yla tahta kanatlar, mentefleleri üzerinde
dönüp aç›ld›.
90
