– Ya bundan sonra?
– Art›k en de¤erli varl›¤›m olan k›z›m› kaybetti¤im için eskisin-
den daha cesurum. Çünkü kaybedecek bir fleyim yok.
Saint Clare, bunlar› söyledikten sonra, gezece¤ini söyleyerek
evden ç›k›p gitti.
O gece hava çok güzeldi. Tom, bahçede oturmufl, havuzun f›s-
kiyesinden f›flk›ran sular›n sesini dinliyordu. Yak›nda kavuflaca¤›
evini ve art›k özgür olaca¤›n› düflünüyordu. Sonra bir süre Eva'y›
düflündükten sonra, odas›na gidip yatt›.
Bir süre sonra Tom, kap›n›n h›zl› h›zl› vurulmas›yla uyand›. Ka-
p›n›n önünden baz› sesler geldi¤ini duyup d›flar› kofltu. Kap›daki
birkaç kifli, sedyede yatan birini içeri tafl›d›lar. Tom, paltoyla örtülü
bu vücudu tan›makta gecikmedi. Att›¤› 盤l›k, bütün evi aya¤a kal-
d›rm›flt›.
Augustin Saint Clare, akflam, bir süre d›flarda gezindikten son-
ra bir kahveye u¤ram›flt›. Orada, kavga eden iki adam› ay›rmak is-
terken b›çaklanm›flt›.
Ça¤r›lan doktor, yaral›yla ilgilenirken; köleler a¤lay›p dövünü-
yorlar, Mary sinir nöbetleri geçiriyordu. Doktor, köleleri zorlukla oda-
dan ç›kard›. Bu arada Augustin, bafl ucunda kalan Tom’a elini uza-
tarak omzundan tuttu. Ac› fleyler düflündü¤ü belli oluyordu. Kölenin
elini tutarak:
– Tom ölüyorum. Benim için dua et... dedi. Az sonra her fley bit-
miflti.
* * *
77
