– Senin uzun bir süre beklemene izin veremem. En k›sa za-
manda, eflinin ve çocuklar›n›n yan›na dönmeni istiyorum.
Evdekilere flimdi Mary’nin huysuzluklar› daha çok batar olmufl-
tu. Bir tek Ophelia, eskisinden daha uysal bir hâl alm›flt›. Art›k can-
la baflla Topsy’yi e¤itmeye çal›fl›yordu. Topsy’yi her görüflte Eva ge-
liyordu gözünün önüne. Eva’n›n ölümünden sonra bambaflka bir in-
san olup ç›km›flt›.
Bu arada Ophelia, Augustin’den, bu k›z› kendisine verdi¤ini
gösteren bir ba¤›fl belgesi yazmas›n› istedi. Çünkü onu, özgür böl-
geye götürüp serbest b›rakmak istiyordu.
Saint Clare belgeyi ye¤enine verirken:
– Art›k yasal olarak k›z senin, diye m›r›ldand›.
Ophelia, belgeyi katlay›p cebine koyduktan sonra sordu:
– Augustine. Vasiyetinde kölelerin için bir fleyler düflündün mü?
Saint Clare sessizce yan›tlad›:
– Hay›r.
– Bu durum, ölümünden sonra büyük bir kar›fl›kl›¤a yol açabilir.
Saint Clare kay›ts›zca:
– Zaman› gelince onlar› da düflünece¤im, dedi.
Bayan Ophelia merakla sordu:
– Ya hiç beklemedi¤in bir anda ölürsen?
Saint Clare ye¤enine bakt›.
– Senin neyin var? Bende bir hastal›k belirtisi mi görüyor-
sun?
– ‹nsan›n ne zaman ölece¤i hiç belli olmaz.
Saint Clare, kendi kendine konuflur gibi m›r›ldand›:
– Sevgili Eva... Güzel çocuk. Benim hep iyi fleyler yapmam› is-
temiflti.
Eva öldü¤ünden beri, ilk kez onun ad›n› a¤z›na al›yordu.
– Neden o iyi fleyleri yapm›yorsun?
– Her zaman tembeldim, flimdi de öyleyim.
Bayan Ophelia sordu:
76
