K‹MSES‹Z KÖLELER
Augustin Saint Clare’in ölümü ev halk›n›, korku ve üzüntü için-
de b›rakm›fl; periflan etmiflti. Cenazesi, ona yaraflan görkemli bir tö-
renle kald›r›ld›. Bütün bu olan bitenler s›ras›nda, en akl› bafl›nda
davrananlar; Tom ve Ophelia’yd›. Bütün köleler Mary Saint Clare’in
ac›mas›z ve h›rç›n karakteri nedeniyle, gelecekleri için korkuyorlar-
d›.
Mary Saint Clare, avukatlar›n›n ve kay›n biraderinin görüfllerini
alarak, malikâneyi ve kendisinin olmayan bütün köleleri satmaya
karar verdi. Kendi kölelerini al›p ailesinin yan›na dönecekti.
Mary’nin bu karar› köleler aras›nda duyulunca, Tom’un içindeki
özgürlük umudu suya düfltü. Ac› duygularla Ophelia’ya gidip ona,
efendisinin, özgürlü¤ü için kendisine söz verdi¤ini anlatt›.
Ophelia, onun için her fleyi yapmaya haz›r oldu¤unu, Mary’yle
bu konuyu konuflaca¤›n› söyledi. Ama e¤er Mary olumsuz karar
verirse, yap›lacak bir fley kalmayaca¤›n› sözlerine ekledi.
Ophelia durumu açt›¤›nda Mary, öfkeyle konufltu:
– Tom en iyi kölelerimizden biridir. Onu, tabi ki sataca¤›m. Hem,
özgür olup da ne yapacak?
78
