Benim alan›mdaysa sen kar›flmayacaks›n. Anlaflt›k m›? dedi.
– Peki, önce sen baflla.
Kene, s›n›r›n bir o yan›na, bir bu yan›na geçiyordu.
Tom’un ülkesine geçmek üzereyken Joe, i¤nesiyle dokunup
yönünü de¤ifltirdi. Tom da dokunup böce¤i geri döndürmek
istedi. Joe öfkelenmiflti:
– Ona dokunamazs›n. Böcek benim bölgemdeyken doku-
namazs›n.
– Benim de¤il mi, istedi¤imi yapar›m.
Tom’un omzuna sert bir tokat indi; ard›ndan Joe’nun om-
zu da pay›n› ald›. Öteki çocuklar, birkaç dakika boyunca ikisi-
nin ceketinden havalanan tozu keyifle izlediler. Joe’yla Tom
oyuna öyle dalm›fllard› ki, ö¤retmenin yanlar›na yaklafl›p bir
süre kendilerini seyretti¤inden haberleri yoktu.
Ö¤le tatilinde Tom, Becky Thatcher’›n kula¤›na:
– Eve gidiyormufl gibi flapkan› giy. Herkesten geride kal.
Köfleye var›nca yan soka¤a sap›p buraya gel. Seni bekleye-
ce¤im, diye f›s›ldad›.
Sözlefltikleri gibi biraz sonra s›n›fta bulufltular. Onlardan
baflka kimse yoktu içerde. Tom, Becky’ye bir kalem verdi. Eli-
ni tutup yönlendirerek öncekine benzer bir ev çizdirdi.
Biraz sonra sanata ilgileri azald›, baflka konulara geçtiler.
Tom, öyle mutluydu ki.
– Fareyi sever misin? dedi.
– Hay›r, çok korkar›m.
27
