134
ayaklanmas›na kat›lan kocas›, 14
Aral›k 1825’te Sibirya’ya sürülünce
onun peflinden gider.
Tolstoy’un çizdi¤i portreler galeri-
sinde, Natafla’n›n anne ve babas›
yanlar›nda yetiflen ve o¤ullar› Niko-
lay’la evlenme düflleri kuran yoksul
akraba k›z› Sonya, Andrey’in k›z
kardefli evde kalacak gözüyle bak›-
lan, Marya Bolkonskiy’e âfl›k olan
Nikolay ve Andrey’in babas› ataerkil
Rusya’y› temsil eden yafll› prens Bol-
konskiy yer al›r.
Savafl ve ac› dolu sahnelere karfl›n
Savafl ve Bar›fl
’a egemen olan renk
aflk ve yaflamla doludur. Tolstoy,
“Roman yazarken bir sanatç›n›n
amac› bir sorunu tart›fl›lmaz biçim-
de kökünden çözmek de¤il, ama sa-
y›lamayacak kadar çok, bitmek tü-
kenmek bilmez tezahürleri içinde
yaflam› sevdirmektir.” der.
konskiy’le ni-
flanl›d›r. Niflanl›s›n›n yoklu¤unda,
Helena’n›n erkek kardefli Anatol
Kuragin’e âfl›k olur ve onunla kaç-
maya kalk›fl›r. Daha sonra, Prens
Bolkonskiy’in a¤›r biçimde yaralan-
mas› üzerine, Natafla ona ne kadar
derin bir aflkla ba¤l› oldu¤unu anlar
ve ondan af dilemek için gizlice
onun yatt›¤› kulübeye girip saklan›r.
Sonunda, Natafla Piyotr’la evlenip
kendisini ailesine adar ve Dekabrist
