130
toy’un her fleyi birbirine kar›flt›rd›-
¤›n› söyledi. Tolstoy’un yurtsever-
lik ve kahramanl›k anlay›fl›na tepki
gösteren savafl gazileri roman› k›-
nad›lar. Tolstoy’un roman›n biçi-
mine hakim olamad›¤›n› ileri sür-
düler. Bu arada ilericiler, kad›n›n
ba¤›ms›zl›¤› yolundaki düflüncele-
re karfl› ç›k›fl› veya geçmifle olan
ba¤l›l›¤› yüzünden onu fliddetle
elefltirdiler. Yazar,
Savafl ve Ba-
r›fl
’ta halk fikrine,
Anna Karenina
(1877)’da aile fikrine önem verdi¤i-
ni söyler. Bu,
Savafl ve Bar›fl
’ta aile
sahnelerine yer verilmedi¤i veya
Anna Karenina
’n›n sorunsal›n›n
sadece aile içinden kaynakland›¤›
anlam›na gelmez. ‹ki eser aras›nda
on y›ll›k bir zaman fark› vard›r. Ne
Tolstoy ayn› Tolstoy’dur ne de Rus-
ya ayn› Rusya. Yazar, romanda
ilerledikçe bafllang›çtaki kendini
Ayaklanmas›) de¤il, 1812 Anayurt
Savafl›’yla ayn› döneme rastlayan
gençlik y›llar›n› da anlatmaya ka-
rar verdi. Tolstoy hikâyesine bir
bozgunu anlatmakla bafllamay›
tercih etti: Romandaki olaylar
1805’te bafll›yordu.
Savafl ve Bar›fl
al›fl›lm›fl s›n›fland›r-
malar›n d›fl›nda kalan bir eserdir.
Bu eser ne psikolojik ne de tarihi
bir romand›r, ne sosyal bir kronik
ne de üst s›n›flar›n yaflam›n›n ser-
gilenmesidir. Kitab›n içinde hep-
sinden bir fleyler vard›r. Kitap ya-
y›mland›¤›nda çok çeflitli tepkilere
yol açt›. Gerçekleri çarp›tmakla
suçland›, Çar Aleksandr bile Tols-
