271
• kafas› durmak:
Zihni çok yoruldu¤undan ya da bir fleye çok flafl›rd›¤›n-
dan düflünemez olmak.
Sabahtan beri ders çal›fl›yordu, kafas› durmak üzereydi.
• kafas› ifllemek:
bk. kafas› çal›flmak.
• kafas› kazan (gibi) olmak:
bk. kafas› fliflmek.
• kafas› k›zmak:
Öfkelenmek, sinirlenmek.
Kafas› k›z›nca ne yapaca¤› belli olmazd›.
• kafas›na dank etmek (demek):
Bir gerçe¤i, bir olay nedeniyle anlamak.
Art›k kafana dank etmifltir, bir daha terli terli rüzgârda
durmazs›n.
• kafas›na koymak:
Bir fleyi yapmaya karar verip zaman›n› beklemek.
Doktor olmay› kafas›na koymufltu.
• kafas›na vura vura:
Zor kullanarak, zorla.
Kafas›na vura vura yemek yediriyorlard›.
• Kafas›na vur, ekme¤ini elinden (lokmas›n› a¤z›n-
dan) al:
Pek sessiz, gücü bir fleye yetmeyen, p›s›r›k, miskin kim-
seleri nitelemek için söylenir.
Öyle bir insan ki kafas›na vur, ekme¤ini elinden al.
• kafas›n› tafltan tafla vurmak:
Bir davran›fl›ndan dolay› üzülüp dövünmek, piflmanl›k
duymak.
fiaka yapay›m derken arkadafl›n›n sakatlanmas›na ne-
den olmufltu. fiimdi kafas›n› tafltan tafla vuruyor.
Deyimler/259-279 21/07/2010 21:02 Page 271
