¤ifltirmeye yatk›nl›k gibi özellikler tafl›-
yan kimyasal madde; maden.
metal bilimi
a.
Metalleri ve alafl›mlar› elde
etme, haz›rlama, biçimlendirme ve iflle-
me yöntem ve tekniklerinin tümünü içe-
ren kimya endüstrisi kolu; metalürji.
metalik
ön a. Fr.
Madensel, madenî.
metalürji
a. Fr. kim.
Metal bilimi.
metan
a. Fr. kim.
Çürümekte olan karbonlu
maddelerden ç›kan, havada soluk bir
alevle yanan, renksiz bir gaz.
metanet
a. Ar.
Dayanma, dayan›kl›l›k.
metelik, ¤i
a. Fr.
1.
esk.
On para de¤erinde
olan sikke.
2.
Çok az para, para.
meteor
a. Fr. gökb.
Akan y›ld›z, a¤ma.
meteoroloji
a. Fr.
Atmosferde oluflan s›cak-
l›k de¤iflmelerini, rüzgâr, ya¤›fl, bas›nç
gibi hava olaylar›n› inceleyen fizik dal›;
hava bilgisi.
meteor tafl›
a. gökb.
Gök tafl›.
methetmek
(-i) Ar.+T.
Övmek.
methiye
a. Ar. ed.
Bir kifliyi ya da bir fleyi
övmek için yaz›lm›fl fliir.
metin, -tni (I)
a. Ar.
1.
Bir eseri, yasay›, bel-
geyi oluflturan biçim, anlat›m, noktala-
ma özellikleri, terim ve tümcelerin tü-
mü.
2.
Bas›l› ya da el yazmas› parça.
metin (II)
ön a. (meti:n) Ar.
Zor koflullara,
ac›ya ve üzüntüye dayanan; sa¤lam, da-
yan›kl›.
metot, -du
a. Fr.
Yöntem.
metraj
a. Fr.
Metre olarak uzunluk.
metre
a. (me’tre) Fr.
1.
Temel uzunluk ölçü-
sü birimi (simgesi: m).
2.
Genellikle de-
simetre, santimetre, milimetrelere bö-
lünmüfl bir metre uzunlu¤unda ölçü
arac›.
metre kare
a. mat.
Kenarlar› bir metre olan
bir karenin alan›na efl de¤er yüzey ölçü-
sü birimi (simgesi: m
2
).
metre küp
a. mat.
Kenarlar› bir metre olan
bir küpün hacmine efl de¤er hacim öl-
çüsü birimi (simgesi: m
3
).
metres
a. Fr.
Bir erkekle evlilik d›fl› iliflki
içinde olan kad›n.
metro
a. (me’tro) Fr.
1.
Büyük kentlerde
semtleri birbirine ba¤layan, genellikle
yer alt›na, baz› durumlarda yer üstüne
kurulan, yaln›z yolcu tafl›mada kullan›-
lan demir yolu hatt›.
2.
Bu hatta çal›flan
tafl›t.
metropol
a. Fr.
Ana kent.
metropolit
a. Fr
. Ortodokslarda bir bölge-
nin din ifllerine baflkanl›k eden din ada-
m›.
metrûk
ön a. (metru:k) Ar.
Terk edilmifl,
kullan›lmayan:
metrûk ev.
mevcudiyet
a. (mevcu:diyet) Ar.
Varl›k.
mevcut,du
ön a. (mevcu:t) Ar.
1.
Var olan,
bulunan.
2.
a.
Bir toplulu¤u oluflturan
kiflilerin tümü:
s›n›f mevcudu.
mevduat
ç. a. (mevdu:at) Ar.
Banka ya da
kredi kurumlar›na istenildi¤inde ya da
belirli bir vade sonunda çekilmek üzere
yat›r›lan para.
mevki, -i
a. (mevki:) (k kal›n okunur) Ar.
1.
Yer, mahal.
2.
Orun, makam.
3
. Baz›
ulafl›m araçlar›nda yolculara sunulan
hizmete ve karfl›l›¤›nda al›nan ücrete
göre yap›lan düzenleme:
birinci mevki.
Mevla
öz. a. (mevla:) Ar.
Tanr›.
Mevlevilik, -¤i
öz. a.
Mevlana Celâlettin
Rumi’nin görüfllerine dayanan tarikat.
mevlit, -di
a. Ar.
Hz. Muhammed’in do¤u-
munu, yaflam›n› ve erdemlerini anlatan
mesnevinin okundu¤u dinî tören.
mevsim
a. Ar.
1.
Y›l›n iklim koflullar› aç›s›n-
dan farkl›l›k gösteren dört bölümünden
her biri:
ilkbahar, yaz, sonbahar, k›fl.
2.
Y›l içinde baz› atmosfer olaylar›yla belir-
lenen dönem:
f›rt›na mevsimi.
3.
Y›l
içinde herhangi bir ekimin yap›ld›¤›, bir
ürünün yetiflti¤i, hayvanlarda baz› özel-
liklerin ortaya ç›kt›¤› dönem:
yavrulama
mevsimi.
4.
Y›l içinde herhangi bir fleyin
etkinlik dönemi, sezon:
turizm mevsimi.
mevsimlik, -¤i
ön a.
1.
‹lkbahar ve sonba-
harda giyilen:
mevsimlik kumafl.
2.
be.
Bir mevsim için, bir mevsim süresince:
Evi mevsimlik tuttuk.
metal bilimi
mevsimlik
438
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 438
