mukayese
a. (muka:yese) Ar.
K›yaslama,
karfl›laflt›rma.
mukayese etmek
k›yasla-
mak, karfl›laflt›rmak.
muktedir
ön a. Ar.
Bir fleyi yapmaya gücü,
yetene¤i olan.
mum
a. Far.
1.
Ortas›nda bir fitil bulunan,
bal mumu, parafin gibi maddelerden,
genellikle silindir biçiminde yap›lan ay-
d›nlatma arac›.
2.
hlk.
Vat:
100 mumluk
ampul.
mum gibi 1)
dimdik, dosdo¤ru;
2)
uslu, yaramazl›k etmeden.
mumluk
ön a.
1.
Mum alabilen:
iki mumluk
flamdan.
2.
fiz.
Mum gücünde olan:
60
mumluk ampul.
mumya
a. (mu’mya) Far.
Özel maddeler
kullan›larak uzun y›llar bozulmadan sak-
lanacak duruma getirilmifl ceset.
mumyalamak
(-i)
Bir cesedi bozulmamas›
için özel maddelerle mumya durumuna
getirmek.
munis
ön a. (mu:nis) Ar.
Cana yak›n, se-
vimli, uysal.
muntazam
ön a. Ar.
Düzgün, derli toplu.
murak›p, -b›
a. (mura:k›p) Ar.esk.
Denetçi.
murat, -d›
a. (mura:t) Ar.
1.
‹stek, arzu, di-
lek.
2.
Amaç, hedef.
murdar
ön a. Far.
Dinî kurallara uygun ola-
rak kesilmemifl (hayvan).
musakka
a. Ar.
Küçük parçalar hâlinde do¤-
ranan patl›can, kabak gibi sebzelerin so-
¤an ve k›ymayla piflirilmesiyle haz›rla-
nan yemek.
musalla
a. (musalla:) Ar.
Cami avlular›nda
cenaze namaz›n›n k›l›nd›¤› yer.
musallat
ön a. Ar.
Bir kimse ya da bir fleyin
üzerine b›kt›racak kadar düflen.
musal-
lat olmak
birini sürekli rahats›z etmek.
musalla tafl›
a.
Cenaze namaz›nda üstüne
tabutun konuldu¤u masa biçimindeki
yüksek tafl.
Musevi
öz a. (mu:se:vi:) Ar.
1.
Musa Pey-
gamberin dininden olan kifli, Yahudi.
2.
‹srailo¤ullar› soyundan olan kifli, Yahu-
di.
Musevilik, -¤i
öz a.
Musa Peygamberin di-
ni, Yahudilik.
musibet
a. (musi:bet) Ar.
1.
Felaket, bela,
s›k›nt›.
2.
ön a. mec.
U¤ursuz.
musiki
a. (mu:siki:) (k kal›n okunur) Ar.
Müzik.
muska
a. Ar.
‹nsan› çeflitli kötülüklerden
korudu¤una inan›lan, genellikle boyna
as›larak tafl›nan, üzerinde dualar ya da
simgesel flekiller bulunan nesne ya da
yaz›l› k⤛t.
muska böre¤i
a.
‹çine peynir, k›yma vb.
fleyler konulan yufkan›n üçgen biçimin-
de katlanmas› ve ya¤da k›zart›lmas›yla
haz›rlanan bir börek.
musluk, -¤u
a.
1.
Tak›l› oldu¤u boru ya da
kab›n içindeki ak›flkan maddenin akma-
s›n› sa¤layan aç›l›r kapan›r alet.
2.
El
yüz y›kamaya yarayan yer.
muson
a. Fr. co¤.
Özellikle Güney Asya’da
yaz›n denizden karaya, k›fl›n karadan de-
nize esen mevsim rüzgâr›.
muflamba
a. Ar.
Bir yüzüne kauçuk ya da
ya¤l› boya kaplanarak su geçirmez du-
ruma getirilen kal›n bez.
muflmula
a. (mu’flmula) Yun. bitb.
1.
Gül-
gillerden, küçük bir a¤açç›k.
2.
Bu a¤a-
c›n olgunlaflt›ktan sonra yenen yuvar-
lak, mayhofl ve befl çekirdekli meyvesi.
muflta
a. (mu’flta) Far.
1.
Vurulan insana
daha çok ac› vermesi için parmaklara
tak›lan demir alet.
2.
Kundurac›lar›n kul-
land›¤› metal tokmak.
mufltu
a. Far.
Müjde.
mufltulamak
(-i, -e)
Müjdelemek.
mutaass›p, -b›
ön a. Ar.
Ba¤naz.
mutabakat
a. (muta:bakat) Ar. esk.
Anlafl-
ma, uyuflma.
mutab›k
ön a. (muta:b›k) Ar. esk.
Uyuflan,
anlaflan.
mutab›k kalmak
uyuflmak, an-
laflmak.
mutasyon
a. Fr. dirb.
De¤iflinim.
muteber
ön a. (mu:teber) Ar.
1.
Sayg›n.
2.
Güvenilir, inan›l›r.
mutedil
ön a. (mu:tedil) Ar. esk.
Il›ml›.
mutemet, -di
(mu:temet) Ar.
‹fl yerlerinde
mukayese
mutemet
447
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 447
