len; sar›, yeflil ve kül renginde tüyleri
olan; uzun kuyruklu; küçük bir kufl.
muhabere
a. (muha:bere) Ar.
Haberleflme,
yaz›flma.
muhabere s›n›f›
a. ask.
Birlikler aras›nda
haberleflme görevini yürüten ve savaflta
düflman›n haberleflmesine elektronik
araçlarla engel olmakla görevli s›n›f.
muhabir
a. (muha:bir) Ar.
Bas›n ve yay›n
organlar›na haber toplamak, bildirmek
ya da yazmakla görevli kifli.
muhafaza
a. (muha:faza) Ar.
Koruma, sak-
lama. muhafaza etmek korumak, sakla-
mak.
muhafazakâr
a. (muha:fazakâ:r) Ar.+Far.
Tutucu.
muhaf›z
a. (muha:f›z) Ar.
Birini ya da bir fle-
yi korumakla görevli kifli, koruyucu.
muhakeme
a. (muha:keme) Ar.
1.
Yarg›la-
ma.
2.
Ak›l süzgecinden geçirme, üze-
rinde dikkatle düflünme; usa vurma.
muhakeme etmek 1)
yarg›lamak;
2)
ak›l süzgecinden geçirmek, üzerinde
dikkatle düflünmek; usa vurmak.
muhakkak
ön a. Ar.
1.
Kesin.
2.
be.
Kesin-
likle.
muhalefet
a. (muha:lefet) Ar.
1.
Bir düflün-
ceye, bir görüfle karfl› ç›kma.
2.
Karfl›
görüflte olan topluluk.
muhalefet etmek
karfl› ç›kmak, karfl›t görüflte olmak.
muhalif
ön a. (muha:lif) Ar.
Bir düflünceye,
bir görüfle karfl› olan.
muhallebi
a. O.T.
Süt, pirinç unu ve fleker-
le yap›lan bir tatl›.
muhallebici
a.
1.
Muhallebi, tavukgö¤sü,
sütlaç vb. fleylerin yap›l›p sat›ld›¤› yer.
2.
Bu yerin sahibi.
muhallebi çocu¤u
a.
Nazl› büyütülmüfl kifli.
muharebe
a. (muha:rebe) Ar.
1.
Düflman
iki taraf›n silahl› güçleri aras›ndaki çar-
p›flma.
2.
Savafl içinde belli bir yerde ve
zamanda geçen çarp›flma.
muharrem
a. Ar.
Müslümanlarca kutsal sa-
y›lan üç aylar›n birincisi, aflure ay›.
muharrir
a. Ar.
Yazar.
muhasebe
a. (muha:sebe) Ar.
1.
Vergi mü-
kellefi kifli ve kurulufllar›n gelir ve gider-
lerini belgeleyerek kaydetmesi.
2.
Bu ifl-
lem için yararlan›lan bilgi ve tekniklerin
tümü.
3.
Hesaplar› tutmakla görevli ser-
vis.
muhasebeci
a.
Muhasebe iflleriyle u¤raflan
kifli.
muhatap, -b›
a. (muha:tap) Ar.
Kendisine
söz söylenen kifli.
muhatap olmak 1)
kendisiyle konuflulmak;
2)
bir davran›fl
ya da tutum karfl›s›nda kalmak.
muhayyile
a. Ar.
‹mgelem.
muhbir
a. Ar.
Yasa d›fl› bir durumu yetkili
makamlara haber veren kifli, ihbarc›.
muhit
a. (muhi:t) Ar.
Çevre.
muhrip, -bi
a.
Küçük ve h›zl› giden savafl
gemisi, destroyer.
muhtaç, -c›
ön a. Ar.
Bir fleye gereksinim
duyan.
muhtaç olmak
gereksemek, ge-
reksinmek.
muhtar
a. (muhta:r) Ar.
Seçimle ifl bafl›na
gelen mahalle ve köy yöneticisi.
muhtariyet
a. (muhta:riyet) Ar. esk.
Özerk-
lik, otonomi.
muhtelif
ön a. Ar.
Türlü, çeflitli, farkl›.
muhtemel
ön a. Ar.
Olas›, umulan, müm-
kün.
muhterem
ön a. Ar.
Sayg›de¤er, sayg›n.
muhteflem
ön a. Ar.
Görkemli, gösteriflli.
muhteva
a. (muhteva:) Ar.
‹çerik.
muhteviyat
ç. a. (muhteviya:t) Ar. esk.
‹çin-
dekiler.
muht›ra
a. Ar.
Bir fleyi hat›rlatmak ya da
uyar›da bulunmak amac›yla yaz›lan yaz›.
mukabil
be. (muka:bil) Ar.
Karfl›l›k olarak,
karfl›l›¤›nda.
mukadderat
ç. a. (mukaddera:t) Ar.
Yazg›.
mukaddes
ön a. Ar.
Kutsal.
mukavele
a. (muka:vele) Ar.
Sözleflme,
akit, kontrat.
mukavemet
a. (muka:vemet) Ar.
Direnme
gücü, dayan›kl›l›k, direnç.
mukavva
a. (muka’vva) Ar.
Kal›n ve sert kâ-
¤›t.
muhabere
mukavva
446
Emel-Zuhal Sözlük-Harfler 21/07/2010 20:59 Page 446
