masayd›n, bana yapt›¤›n bu oyun yüzünden seni bu gece öl-
dürürdüm.
– Ne gördü¤ünü bilmiyorum, dedi Asti. Belki yaln›zca bir
hayaldi. B›rak›n uyuyal›m Kral, çünkü yorulduk. Gelecek ken-
di s›rlar›n› saklas›n. Bizi sal›ver.
Janis, hiçbir fley söylemeden geri dönüp yanlar›ndan ay-
r›ld›. Tua sordu:
– Havuzda ne oldu? Ben hiçbir fley görmedim.
– Ölü bir adam›n gölgesini gördü¤ünü san›yorum, diye
karfl›l›k verdi Asti. Seni seven insanlar›n flans› yok gibi.
– Bu do¤ru de¤il. Kefl Prensi’ni ben mi öldürdüm? Sudaki
gölgesini Janis’e ben mi gösterdim? O ölürse, beni sevdi¤i
için de¤il, fakat üzerimizde zor kulland›¤› için ölür.
Pencereye gitti ve günefl ›fl›¤›nda sessizce uzanan avlu-
ya bakt›. Harp›n› çalarak:
– Kefer! Kefer! Kefer! diye ba¤›rd›.
Ça¤›r›fl›n›n yank›s› gittikçe kuvvetlendi, sanki yer ve gök
Kefer ad›yla doldu.
* * *
137
