TANRI’NIN SÖZ VER‹fi‹
Geceydi. Büyük Karnak Tap›na¤›’nda tanr›lar›n babas›
Amen’in bir heykeli vard›. Firavun’la kar›s›, halktan biri gibi
giyinmifllerdi. Tanr›’n›n ayaklar› önünde diz çökmüfl; kendile-
rine bir çocuk verilmesi için gözyafllar›yla yalvar›yorlard›.
Üstlerinde tek bir lâmba yan›yordu. O, ça¤lar boyunca yan-
maktayd›. Ölgün ayd›nl›¤›n içinde kayg›lar›n› anlatt›lar.
Yukarda bafllar›n›n üstünde, Tanr›’n›n so¤uk durgun yüzü,
karanl›¤›n içinden onlar› seyrediyordu; binlerce y›ldan beri,
onlardan önce gelenlerin sevinçlerini ve üzüntülerini seyret-
ti¤i gibi... Ona Abi’nin alayc› sözlerini, soylar›n› kimin
sürdürece¤ini bilmek isteyen halk›n büyük korkusunu anlat-
t›lar. Arma¤anlar sunacaklar›na söz verdiler. Kraliçe, aln›n›
Tanr›’n›n tafl ayaklar› üzerine dayad›.
18
