Tom’u bulup bunu anlat›rsa aralar›n›n düzelece¤ini düflündü.
Ama, bundan hemen vazgeçti. Çünkü Tom ona iyi davranm›-
yordu. Ö¤retmenden dayak yerken onu keyifle izleyecekti.
Tom, ö¤le paydosunda eve geldi. Çok üzgündü. ‹çeri gi-
rer girmez, teyzesinin öfkeli sesini duydu.
— Senin derini yüzece¤im Tom!
— Ne yapt›m ki teyzeci¤im?
— Daha ne yapacaks›n? Bayan Harper’e gördü¤üm düflü
anlatmaya gittim. Oysa Joe, annesine senin buraya gelip bü-
tün konuflmalar›m›z› dinledi¤ini anlatm›fl. Tom, senin gelecekte
nas›l bir insan olaca¤›n› çok merak ediyorum. Bayan Harper’in
karfl›s›nda aptal durumuna düflmeme neden oldun. Neden
yapt›n bunu?
Tom, yaflad›klar›n› düflünde görmüfl gibi anlat›rken zekice
bir oyun oynad›¤›na inan›yordu. fiimdiyse davran›fl›n›n yalan
ve aldatmacadan baflka bir fley olmad›¤›n› görüyordu. Bafl›n›
öne e¤ip bir süre sustuktan sonra;
— Çok üzgünüm teyze. Bu oyunu oynarken sonunu hiç dü-
flünmemifltim, dedi.
— Sen kendinden baflka neyi düflünürsün ki? O gece ada-
dan buraya gelip ac›m›zla alay ettin.
— Yapt›¤›m›n kötü bir fley oldu¤unu flimdi anl›yorum. Ama-
c›m size kötülük etmek de¤ildi. Hem o gece sizinle alay et-
mek için gelmedim buraya.
— Ne yapmaya geldin öyleyse?
— Amac›m, bizi merak etmemenizi bildirmekti.
— Buna inanabilsem çok mutlu olurdum. Peki, neden söyle-
50
