¤›n› gördü ve hemen sildi. Ama biraz sonra ayn› ad› yine yaz-
d›. Kendine engel olam›yordu. Kalk›p arkadafllar›n›n yan›na
gitti.
Üçü de köyü, evlerini özlemifllerdi. Huck ve Tom, duygula-
r›n› bast›rmaya çal›fl›yorlard›. Özlemini en çok a盤a vuran
Joe olmufltu. Neredeyse a¤layacakt›.
Tom’un daha sonra aç›klamay› düflündü¤ü gizli bir plan›
vard›. Ama çocuklar mutlaka geri dönmek için üstelerse, aç›k-
lamak zorunda kalabilirdi. Nefleli görünmeye çal›flarak konufl-
tu.
— Bizden önce de bu adaya korsanlar gelmifltir. Bundan
kuflkum yok. Paralar›n› bir yere gizlemifllerdir. ‹çi alt›n ve gü-
müflle dolu bir sand›k bulmak istemez misiniz? Haydi gelin,
arayal›m!
Bu sözleri, ötekiler üzerinde yeterli etkiyi uyand›rmad›.
Benzer birkaç giriflim daha sonuçsuz kald›. Joe, çok üzgündü.
— Ben eve dönmek istiyorum. Burada çok yaln›z kald›k,
dedi.
— Biraz sonra neflen yerine gelecektir. Avlad›¤›m›z bal›k-
lar› bir düflünsene. Böyle güzel kumsal› nerede bulabilirsin?
— Bal›k tutmaktan da yüzmekten de b›kt›m. Ben eve dö-
nece¤im.
— Bu z›rlayan bebek annesine dönsün. Biz kal›yoruz, de¤il
mi Huck?
— Eee... Evet, dedi Huck kendini zorlayarak.
Joe kalk›p haz›rlanmaya bafllad›. Bir yandan da söyleni-
yordu.
40
