geri yollad›¤› için Tanr›’ya flükrediyorlard›. Üzerlerine at›l›p
onlar› öpücüklere bo¤dular.
Kimsenin ilgilenmedi¤i Huck, bir köflede rahats›z, flaflk›n du-
ruyor, bir an önce oradan kaçmak için f›rsat kolluyordu. D›-
flar› ç›kmak üzereyken, Tom onu kolundan yakalad›. Sonra
teyzesine döndü.
— Ama haks›zl›k bu! Huck’un da yaflad›¤›na sevinen biri
olmal›!
— Tabi ya! Onu gördü¤üme de çok sevindim; zavall› ök-
süz çocuk, dedi teyzesi.
Bu sözler Huckleberry’yi daha fazla rahats›z etmiflti.
Rahip, sesi ç›kt›¤› kadar ba¤›rarak, geri dönenler için dua
etmeyi önerdi. Herkes birlikte dua etti.
O gün teyzesi, Tom’a s›k s›k sar›l›p öptü. Yine yüksükle ka-
fas›na vurdu. Ama bu kez düfl görmedi¤ine kendisini inand›r-
mak içindi.
Tom’un arkadafllar›na aç›klad›¤› giz buydu: Köye dönüp
kendi cenaze törenlerine kat›lmak!
Cumartesi akflam›, bir kütü¤ü sal gibi kullanarak köyün ye-
di sekiz kilometre afla¤›s›nda karaya ç›km›fl, gün a¤ar›ncaya
dek köyün giriflindeki ormanda uyumufllard›. Sonra kimseye
görünmeden kiliseye giderek kullan›lmayan, bir köfleye at›lm›fl
k›r›k s›ralar›n aras›na gizlenip beklemifllerdi.
Pazartesi sabah›, Polly teyzeyle Mary, Tom’un çevresinde
pervane olmufllard›. Onun bir dedi¤ini iki etmiyorlard›. Eski-
sinden daha konuflkand›lar. Polly teyze;
— Bu yapt›¤›n›z çok ac›mas›zca bir flakayd› Tom! Siz ada-
45
